บทที่ 1116 ลุยเข้าเปลวไฟ 2

เวลาระหว่างเล่นเกมไพ่ช่างผ่านไปไวเหมือนโกหก เผลอแป๊บเดียวก็เป็นเวลาสี่โมงเย็นแล้ว โทรศัพท์ของเชนน์ส่งเสียงแจ้งเตือนระหว่างเล่นเกมไพ่ มีใครสักคนส่งข้อความพลาดแมสเซนเจอร์มาหาเขา ลูคัสที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เชนน์มองโทรศัพท์ของอีกฝ่ายด้วยสายตาสงสัย แล้งจึงสังเกตเห็นชื่อผู้ส่งข้อความว่าเป็นชื่อแยนนี่ เขาจึงพูดหยอกว่า “แยนนี่เหรอ? แยนนี่! ทุกคนมาลองทางกันไหมว่าแยนนี่คนนี้เป็นใครเอ่ย! เป็นผู้ชาย ผู้หญิง หรืออย่างอื่นกันแน่?” เชนน์เตะลูคัสก่อนจะพูดว่า “นายกล้าพูดกวนคนอื่นขนาดนี้ได้ไงหลังจากแพ้ไปขนาดนั้น อยากกลับบ้านแบบตัวโล่งโจ้งหรือไง?” ลูคัสวางไพ่ในมือแล้วกล่าวว่า “ฉันขอพูดตรง ๆ เลยแล้วกันนะ คืนนี้ฉันจะไม่มาเสียเวลากับพวกนายหรอก ฉันต้องกลับบ้านไปทานข้าวเย็นพร้อมหน้าพร้อมตากับคนอื่น พวกนายอยากจะเล่นกันอีกนานแค่ไหนก็ได้ เดี๋ยวฉันจะไปแล้ว” ฮีลตันก็โยนไพ่ทิ้งแล้วพูดออกมาเหมือนกัน “ถ้างั้นปีนี้เราเลิกเล่นไพ่กันดีกว่า ฉันต้องพาเจลลี่ บีนกลับบ้านไปกินข้าวกับตาแก่ของฉันด้วย แถมยังต้องจุดดอกไม้ไฟให้เจลลี่ บีนดูอีกต่างหาก เชนน์มองไปทางร็อดนีย์ ร็อดนีย์โบกมือของเขาขึ้นมาทันที “เฮ้ย อย่ามามองฉันสิ ฉั