บทที่ 1094 ตอนนี้เธอดูเหมือนภรรยาฉันจริงๆ

เชนน์มีใบหน้าพระเจ้าปั้นที่ดูหยิ่งยโสและไม่เหมือนใคร มองแวบแรกเขาดูเหมือนคุณชายที่อยู่ในกรอบแต่อันที่จริงแล้วเขาคือคนดื้อรั้นเป็นที่หนึ่ง เขาจับมือเธอไว้แล้วประทับจูบลงไปก่อนจะบอกว่า “ภายนอกฉันอาจจะดูแย่แต่จริงๆ แล้วฉันเป็นคนนิสัยดี ฉันจะทำทุกอย่างที่เธอต้องการและถ้าเธอขอให้ฉันอย่าทำอะไรฉันก็จะไม่ทำ ฉันจะเชื่อฟังเธอราวกับสุนัขเชื่อฟังเจ้าของ แยนนี่ เธออยากลองไหม?” ตอนนี้ชายตรงหน้าดูบริสุทธิ์และไร้เดียงสาจนแยนนี่อดหัวเราะออกมาไม่ได้ “งั้นก็ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลย” เชนน์ตอบว่า “โอเค” เขาว่องไวราวกับปลาคาร์พเชนน์รีบลุกขึ้นก่อนตอบว่า “บอกแล้วไงว่าฉันเชื่อฟังมาก” เขาน่ารักแต่ก็ไม่เชื่องในบางครา เชนน์เข้าห้องน้ำไปกับแยนนี่เธอช่วยบีบยาสีฟันลงบนแปรงเขาก่อนจะยื่นให้แล้วบอกว่า “นี่ค่ะ เจ้าพุดเดิ้ลตัวน้อยของฉัน” เชนน์หัวเราะกับชื่อเล่นที่เธอเพิ่งตั้งให้เขาก่อนจะแกล้งจับเอวบางแล้วพูดว่า “คุณเรียกใครว่าพุดเดิ้ล” “คุณบอกว่าจะเชื่อฟังราวกับสุนัขไม่ใช่หรือไง?” แยนนี่รู้สึกจักจี้ เธอสะดุ้งและหัวเราะไม่หยุด “ฉันยอมเป็นสุนัขอันนั้นไม่เถียงแต่พุดเดิ้ล… ว่ากันที่เรื่องของตัวเล็ก ถามตัวเองตรงๆ เถอ