บทที่ 1020 เงินเป็นสายสัมพันธ์ที่เหนียวแน่นยิ่งกว่าพรหมลิขิต

ไม่นานก็ถึงวันส่งท้ายปีเก่า จอยส์อยู่คนเดียวในเมือง เธอกลับไปที่เมืองลุชเวย์ เพื่อใช้เวลาปีใหม่กับคุณยายของเธอ หลังอาหารเย็น จอยส์กับเฮเธอร์นั่งบนโซฟาโบราณ และดูงานเฉลิมฉลองทางโทรทัศน์ เป็นวันส่งท้ายปีเก่าที่ธรรมดา ๆ จอยส์อารมณ์ไม่ค่อยดี ขณะที่เฮเธอร์ดูโทรทัศน์ เธอลูบมือของจอยส์ “หลานแน่ใจนะว่าจะไม่กลับไปหาครอบครัวจาร์คอป จอยส์?” จอยส์ยิ้มอย่างขมขื่น “ยายกลัวว่าหนูจะอดตายงั้นเหรอ?” เฮเธอร์รู้สึกสงสารหลานสาวของเธอ “ใช่ วินสัน และตระกูลจาร์คอปอาจทำไม่ดีกับหนู แต่อย่างน้อยหนูจะไม่อดตายถ้าหนูอยู่กับครอบครัวจาร์คอป” “หนูยื่นฟ้องแล้วคุณยาย ถ้าหนูกลับไปหาครอบครัวจาร์คอปตอนนี้ง่าย ๆ วินสัน และคนอื่น ๆ จะดูถูกหนู” “แต่หลานเป็นผู้หญิงคนเดียวในเมือง ยายไม่สบายใจ” จอยส์พิงไหล่ของเฮเธอร์เพื่อพยายามปลอบเธอ “ไม่ต้องห่วงหรอกคุณยาย หนูจะตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงานอย่างหนัก และซื้อบ้านหลังใหญ่ให้ยายอาศัยอยู่” เฮเธอร์ยิ้มอย่างมีความสุข “ยายแค่หวังว่าหนูจะมีความสุข” เธอถอนหายใจเมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้น เธอลูบหลังมือของจอยส์แล้วพูดว่า “ยายไม่ขออะไรมากหรอก จอยส์ ยายยังเสียใจที่