บทที่ 1013 เชนน์เป็นคนโหดร้ายและร่ำรวย

ในเมื่อพวกเขานอนบนเตียงเดียวกัน เชนน์ก็ไม่รู้สึกเหนื่อยอีกแล้ว ไม่นานหญิงสาวไร้หัวใจในอ้อมกอดเขาก็นอนหลับไป เชนน์เห็นว่าเธอหลับแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกเหมือนเป็นปีศาจ เขาเขย่าปลุกเธอ จอยส์ขมวดคิ้วเมื่อตื่นขึ้นมาจากฝันดี เธอถามเขา "ยังไม่นอนเหรอ เชนน์?" เชนน์ถามเธอ "คุณยังไม่ได้บอกผมเลยว่าไปอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นได้ยังไง" จอยส์เม้มปากแล้วตอบ "ฉันต้องรายงานชีวิตส่วนตัวให้คุณด้วยเหรอ? ในข้อตกลงไม่ได้บอกหรือไงว่าทั้งสองฝ่ายจะไม่เข้าไปยุ่ง หรือแทรกแซงเรื่องส่วนตัวของอีกฝ่ายน่ะ? ก็เหมือนกับที่ฉันไม่ถามคุณว่าทำไมถึงมาเยี่ยมฉันนานไงล่ะ เชนน์" คำพูดของเธอฟังดูไม่เป็นมิตรสำหรับเขา เชนน์มองเธอด้วยสายตาขี้เล่นแล้วถาม "อ้อ โกรธที่ผมไม่สนใจคุณเหรอ?" จอยส์คิดในใจ 'ฉันจะมีความสุขมาก ถ้าคุณไม่มาหาฉันไปตลอดชีวิต' แต่เธอก็ทำเป็นประจบเขา "ฉันรู้ว่าคุณชอบให้ฉันทำตัวดี ฉันรู้สึกมีความสุขที่คุณมาหาฉัน เชนน์ ฉันไม่บ่นหรอกถ้าคุณไม่มา" เธอทำตัวเชื่อฟังดี เป็นใครก็ไม่กังวลเรื่องเธอหรอก เชนน์หัวเราะอย่างเย็นชา "รู้หรือเปล่าว่าผู้หญิงที่ทำตัวดีมากเกินไป จะเสียการเป็นคนโปรดเร็วมากเลยนะ