บทที่ 1009 ปกติแล้วคุณกินอะไรเชนน์

เช้าวันต่อมา หลังจากที่แยนนี่ตื่นแล้ว เธอเห็นว่าชายที่นอนอยู่ข้างเธอยังไม่ตื่น จึงลุกขึ้นแล้วนั่งมองเขา แยนนี่หัวเราะคิกคัก เธอทักทายเจ้านายด้วยรอยยิ้มกว้าง "อรุณสวัสดิ์ เชนน์" เชนน์มองเธอด้วยสายตาเย็นชา "คิดว่าคุณจะแปลกใจซะอีก ที่เห็นว่าผู้ชายที่นอนอยู่ข้าง ๆ เป็นผม ตอนที่คุณตื่น" เขาหัวเราะเยาะหลังจากที่พูดแบบนั้น แยนนี่ไม่รู้ว่าเขาหมายความว่ายังไงตอนที่เขาพูดแบบนั้น หรือแม้แต่จะเข้าใจเขา เชนน์ลุกขึ้นมาจากเตียง เขามองหญิงสาวที่ยังนั่งอยู่บนเตียงแล้วถามเธอ "คุณไม่ลงจากเตียงเหรอ?" แยนนี่กำผ้าห่มก่อนจะมองเขาด้วยแววตาไร้เดียงสา เธอตอบด้วยความเกียจคร้าน "ฉันขอนอนต่ออีกหน่อยได้หรือเปล่า เชนน์?" เชนน์ยิ้มและลุกออกมาจากเตียง เขามองเธอด้วยสายตาเย็นชา "รู้หรือเปล่า เมื่อคืนนี้ผมพยายามห้ามใจแทบตาย ที่จะไม่ทำอะไรคุณ?" แยนนี่ไม่ได้คิดมาก เธอเดาว่าเขาแค่จีบเธอ แต่ดูเหมือนเชนน์จะพูดจริงจัง เรื่องที่พยายามไม่ทำอะไรเธอเมื่อคืนนี้ แยนนี่หาวแล้วถามเขาอย่างไม่ค่อยจริงจังเท่าไหร่ เธอจับศีรษะและมองเขาด้วยความสงสัย "ทำไมล่ะ?" ชายหนุ่มบีบคางเธอด้วยนิ้วเรียว แต่ไม่ได้ทำเบา