บทที่ 22 สกปรก

ไบรอัน เพียซ แสดงออกอย่างมืดมนและคาดการณ์ได้ว่าจะต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น เขารีบกลับรถอย่างรวดเร็ว ทุกครั้งที่มาร์ค เทรมอนต์ เดือดดาล มันเป็นเพราะการกระทำของแอเรียน วินน์ แอเรียนเพิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับไปเป็นุเดิมในห้องของเธอที่คฤหาสน์เทรมอนต์ เมื่อประตูถูกเปิดออกทำให้กระเเทกเข้าอย่างแรง เธอหันไปมองด้วยความประหลาดใจ เธอได้พบกับสายตาที่จ้องมองอย่างโกรธเกรี้ยวของมาร์ค เทรมอนต์ เธอดึงแจ็คเก็ตมาคลุมด้านหน้าของเธอเนื่องจากตอนนี้เธอไม่ได้สวมอะไรเลย เสียงของเธอสั่นเมื่อเธอถามว่า “คุณกลับบ้านทำไม…” ความโกรธในดวงตาของมาร์ค เทรมอนต์ สว่างขึ้นเมื่อเขาเห็นเสื้อผ้าที่เธอกำอยู่คือเสื้อแจ็คเก็ตของผู้ชาย "เอาออกซะ!" เธอเอาแจ็คเก็ตออก จากนั้น… ในขณะที่เธอตกอยู่ในความหวาดระแวง มาร์ค เทรมอนต์ ที่อยู่ตรงหน้าบีบคางของเธอ “คุณจะทำเองหรือต้องให้ผมทำ?” แอเรียน วินน์ ปราถนาว่ามันไม่จำเป็นจะมีทางเลือกสักทาง เธอกำเสื้อผ้าอย่างเเน่นด้วยความกลัวอย่างเงียบ ๆ เมื่อหมดความอดทน มาร์ค เทรมอนต์ ก็ดึงแจ็คเก็ตที่คลุมตัวเธอออกแล้วโยนโทรศัพท์ทิ้งต่อหน้าเธอ “คิดว่าผมไปแล้วเหรอ? คุณตื่นเต้นอยากไปเจอมันมากเหรอ?!” สายตา