บทที่ 96

เจนนิเฟอร์ เยล ยังคงมีสีหน้างงงวยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นราวกับว่าเธอไม่ได้เป็นตัวการของเรื่องนี้ นั่นทำให้ฉันเบนสายตาไปยัง เวนดี้ เยล พร้อมสังเกต ท่าทางเธอดูสุขุมเหมือนครั้งก่อนที่เราเจอกัน ทว่าเสียงที่ถามออกมานั้นกลับปะปนด้วยความกระวนกระวายมากกว่าปกติ “เจนนิเฟอร์ ทำไมเสียงของเธอเป็นแบบนั้น?” เจนนิเฟอร์ กัดริมฝีปากของเธอด้วยความไม่พอใจ ไม่มีใครในห้องโถงนี้ที่รู้ว่าเจ้าตัวกำลังคิดอะไรอยู่ “แคโรไลน์ ชอว์ เธอคิดจะทำอะไรของเธอ? เธอจับฉันได้แล้ว แล้วไง? จะแจ้งความฉันเหรอ?” หากฉันฉุกคิดเอะใจท่าทีของเวนดี้เมื่อครู่ คงจะรู้ว่าสิ่งที่เจนนิเฟอร์พูดนั้นเป็นการยืนยันความบริสุทธิ์ใจของเธอจริง ๆ และเมื่อพ่อบ้านได้ยินประธานเยลทั้งสองเรียกฉันว่า แคโรไลน์ ตาทั้งสองก็เบิกกว้างอย่างตื่นตระหนกพลันถามอีกครั้ง “คุณชอว์? ประธานบริษัทชอว์ คอปเปอเรชั่นคนนั้นเหรอครับ?” ก่อนหน้านั้นพ่อบ้านคนนี้ยังมีที่ท่าเมินเฉยใส่ฉันอยู่เลย ทว่าตอนนี้กลับเรียกว่าคุณชอว์ ด้วยน้ำเสียงอ่อนลงเสียอย่างนั้น แต่ว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรใส่ใจในตอนนี้ ฉันเลือกที่จะเปิดกรอเทปเสียงที่อัดไว้เมื่อสองวันก่อนให้พวกเขาได้ยิน พลันสีหน้าข