บทที่ 87

"แคโรไลน์ ชอว์ คุณจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน" มันพูดเหมือนคำสาป ฉันส่งหมายเลขโทรศัพท์ให้ชัคไปและบอกให้เขาตามหาข้อมูลของเบอร์นี้ว่าเป็นใครให้เขาช่วยจัดการ สิบนาทีต่อมาเขาโทรกลับมาพร้อมข้อมูลบางอย่าง ด้วยความกังวลที่จะทราบตัวตนของผู้โทรฉันจึงรับโทรศัพท์ทันที “คุณเจอผู้ชายคนนั้นหรือเปล่า?” “ท่านประธานชอว์ มันเป็นหมายเลขที่ถูกใช้แล้วทิ้ง ฝ่ายขายบอกว่าซื้อมาเมื่อสามวันก่อนและมีเพียงเบอร์คุณที่ใช้โทรหาเท่านั้น” “นั่นคือทั้งหมดที่เรารู้ข้อมูลจากเขา?” ฉันถาม “เราสามารถติดตามได้ว่าโทรศัพท์ถูกซื้อที่ไหนแต่อาจมีการเปลี่ยนมือ ผมจะใช้เวลาตรวจสอบเรื่องนี้” ผู้ช่วยของฉันตอบ "ขอบคุณมาก" ฉันบอกเขาเกี่ยวกับการโทร “เขาทำให้ฉันเดาได้ว่าเขาเป็นใคร ฉันคิดว่ามันเป็นการโทรเล่นตลก แต่เขาเรียกฉันด้วยชื่อเต็มของฉันและบอกว่าฉันมีชีวิตอยู่ไม่นาน…ต้องเป็นคนที่รู้เกี่ยวกับสภาพของฉัน” “ท่านประธานชอว์ อาจจะเป็นคลิฟฟอร์ด ใช่หรือไม่?” ชื่อนั้นฝังลึกลงไปในสมองของฉันมานานแล้ว ฉันไม่ได้ติดต่อกับคน ๆ นั้นมานานแล้ว หรือฉันควรจะพูดว่า ฉันเลือกที่จะไม่จำ คลิฟฟอร์ด ชอว์ เป็นลูกบุญธรรมของลุงของฉัน เมื่อโตขึ้น เขาก็ไม่มีคว