บทที่ 842

เขาไม่ได้แสดงท่าทีลังเลเลยในขณะที่เขาลูบหลังฉันอย่างอ่อนโยน และถามขึ้นมา “คุณผู้หญิง คุณเมารถเหรอครับ?” “ค่ะ ทางมันขรุขระไปหน่อย” ฉันกล่าว เขามองเวลา “นี่ก็ดึกแล้ว พวกเราจะพักผ่อนกันที่นี่ และเดินทางต่อวันพรุ่งนี้ คุณอาจจะต้องทรมานกับวันพรุ่งนี้อีกวันนะ” ลูคัสหยิบเสื้อผ้าที่เขาพกมาด้วยในตอนเช้าออกมา สไตล์วัฒนธรรมท้องถิ่นนั้นมีผลอย่างมากต่อการออกแบบเสื้อผ้า ฉันคิดสักพักและพูดออกมา “ฉันไม่อยากใส่ชุดนี้ค่ะ” เขาพึมพำ “คุณเริ่มตัวเหม็นแล้ว” ฉันพูดไม่ออก ฉันรับชุดสีแดงมา และเข้าไปเปลี่ยนในรถ ฉันอยู่ในรถเป็นเวลานานก่อนจะออกมา ในตอนนั้นลูคัสก็ได้ก่อกองไฟแล้ว ฉันเดินเข้าไปนั่งข้างเขา “สวยมาก” เขาพูดขึ้น ในขณะที่แสงไฟส่องสว่างไปยังไปหน้าทรงสเน่ห์ของเขา ชุดเดรสสีแดงที่ฉันใส่นั้นเป็นเดรสตัวยาวและรัดช่วงเอว พร้อมด้วยเกล็ดสีทองเงาบนเดรส มันช่างงดงามเมื่อฉันได้สวมใส่ สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือใบหน้าที่สวยงามของฉัน ฉันเคยชินกับคำชมมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ดังนั้นฉันจึงไม่คิดโอ้อวดอะไรและตัดสินใจที่จะเงียบ “คุณผู้หญิง ผมคุณยาวมากเลยนะ” เขาสังเกตเห็น ผมของฉันยาว ยาวมาก ๆ ฉันคิดที่จะตัดผม แต่ก็ชั่ง