บทที่ 839

แซคคารี่ไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้ฉันไป แต่เขาก็ยอมรับความต้องการของฉัน เขาจัดการเตรียมความพร้อมต่าง ๆ ฉันเลยแค่คอยทำตามแผนการของเขาเท่านั้น ฉันขอแค่ว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วขัดขวางแผนการของเขา! ฉันอยู่ที่โรงพยาบาลจนถึงเวลาหกโมงเช้าก่อนจะออกมาจากที่นั่น ฉันใช้เวลาอยู่ข้างกายเขาตลอดเวลาก่อนหน้านั้น เขาบอกกับฉันก่อนที่ฉันจะออกมา “ที่รัก ฉันจะรออยู่ที่นี่นะ” “ได้เลยค่ะ ฉันจะกลับมาอย่างปลอดภัยนะคะ” ฉันพูด ตอนที่ฉันหันกลับไป จู่ ๆ แซคคารี่ก็คว้าข้อมือของฉันเอาไว้ด้วยนิ้วเรียวที่เย็นเฉียบของเขา ฉันหันกลับไปยิ้มให้เขา “คุณจะคิดถึงฉันไหมคะ?” ฉันถามเขา สายตาของแซคคารี่สั่นไหว “จูบฉันหน่อย” มันเป็นเรื่องยากที่ผู้ชายจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ฉันรีบโน้มลงไปประทับจูบลงบนริมฝีปากของเขา “ก็แค่นั้นแหละค่ะ” หูของฉันซบลงบนอกของเขาทำให้ได้ยินเสียงหัวใจของเขาที่กำลังเต้นได้อย่างชัดเจน จังหวะหัวใจที่ดังกึกก้องของเขานั้นเป็นเสียงที่ฉันชอบฟังมากที่สุดในโลก ฉันยิ้มกลับไป “คุณสามีรอฉันกลับบ้านนะคะ” แซคคารี่ปล่อยฉันออกแล้วยกยิ้มกลับมาพร้อมกับตอบเป็นเสียงในลำคอ ฉันออกมาจากโรงพยาบาล ในขณะที่เลขาแยร์กำลัง