บทที่ 772

วอลเลซต้องการสิทธิ์ในการเลี้ยงดูราฟ เขาต้องกำลังฝันอยู่แน่ ๆ เลย มันไม่สำคัญว่าเขาสมควรได้รับมันไหม เพราะมันก็ไม่มีเหตุผลให้ลูกต้องพรากจากพ่อแม่ของพวกเขาใช่ไหม? ยิ่งวอลเลซเป็นคนที่มีสภาพจิตไม่ปกติอยู่ด้วย… เขาเป็นคนบ้า ฉันจะไม่ยอมให้เขาเลี้ยงราฟอย่างแน่นอน! ฉันกังวลว่าฉันจะไปทำร้ายความรู้สึกของเขา ฉันเลยพูดอย่างอ่อนโยน “ราฟยังเด็กอยู่ ฉันจะไม่มีทางให้ราฟกับนาย! แถมฉันก็เป็นแม่ของราฟ ฉันไม่สามารถมอบเขาให้กับนาย หยุดขอร้องอะไรแบบนี้สักที!” วอลเลซยอมแพ้ “งั้นก็ได้ ฉันมีความไม่พอใจกับแซคคารี่อยู่แล้ว ฉันค่อยสร้างปัญหาให้เขาเรื่อย ๆ แล้วกัน!” ฉันโกรธขึ้นมา “นายจะทำตัวไม่รู้จักโตแบบนี้ใช่ไหม?” “ฉันมันไม่รู้จักโตแบบนี้แหละ!” ฉันเมินเขาแล้วสั่งให้ลีโอจับเขา ลีโอพาเขาขึ้นไปที่เฮลิคอปเตอร์แล้วจากนั้นก็ถามฉันว่าจะให้ส่งเขาไปที่ไหน! ฉันมองไปยังวอลเลซที่กำลังทำท่าทางไม่รู้สึกรู้สาอย่างเกลียดชัง แล้วพูดกลับไป “ที่ไหนก็ได้ แค่ไม่ต้องให้เขาอยู่ที่ฟินแลนด์ก็พอ!” ฉันมองไปที่เฮลิคอปเตอร์ก่อนที่มันจะจากไป แล้วจึงตามลีโอกลับไปที่คฤหาสน์ มันไม่ได้มีแสงไฟอยู่ในคฤหาสน์ข้าง ๆ เลย แต่ลีโอบอกฉั