บทที่ 736

“อาจารย์ นี่ฉันเองนะ” เป็นเอฟวาเนสที่โทรมา นอกเหนือจากมาร์ตี้แล้ว ใบหน้าของเอสันก็ดูมืดหม่นขึ้นมาเล็กน้อย มาร์ตี้ถามกลับด้วยน้ำเสียงทุ่มต่ำ “แอนนีโมนี ทำไมถึงโทรมาหาฉันอีก?” เขาใช้คำว่า ‘อีกครั้ง’ มันดูเหมือนช่วงนี้เอฟวาเนสติดต่อกันกับมาร์ตี้ “อาจารย์ ฉันรู้สึกเบื่อจัง” มาร์ตี้ขมวดคิ้วแล้วถาม “เธอเบื่อเลยโทรมาหาฉันเนี่ยนะ?” เอฟวาเนสตอบกลับมาตรง ๆ “มันไม่ใช่เพราะว่าฉันไม่ดังถึงไม่มีเพื่อนเหรอ? ตอนนี้ฉันก็เลยติดต่อได้แค่กับอาจารย์ อย่าวางสายเลยนะ!” “ฉันมาตั้งแคมป์อยู่ข้างนอก ไม่มีเวลาให้เธอหรอกนะ” มาร์ตี้ถอนหายใจ “ก็ได้ งั้นฉันวางสายแล้วกัน” เอฟวาเนสตอบกลับมาแล้ววางสายลงทันที หลังจากที่เธอวางสายไปแล้ว เอสันก็ถามมาร์ตี้ “ช่วงนี้แอนนีโมนีคุยกับนายเหรอ?” “ใช่แล้ว สาวน้อยคนนี้เกิดรู้สึกเบื่อเลยอยากหาคนคุยด้วยน่ะ” มาร์ตี้พูด เอสันตอบกลับ “ทำไมเธอถึงหานายตอนที่เธอรู้สึกเบื่อล่ะ?” เราบอกได้เลยว่าเอสันกำลังหึง โจชัวร์เลยพูดแทรกขึ้นระหว่างพวกเขาสองคน “เอาหน่า พวกเรามาเล่นไพ่กันเถอะ!” พวกเขาทั้งเจ็ดคนนั่งล้อมลงเป็นวงกลม โจชัวร์บ่นที่แสงไฟสลัวเกินไป เขาเลยสั่งลีโอที่กำลังยืนเฝ้