บทที่ 732

ทันทีที่ซัมเมอร์ระลึกถึงความทรงจำเก่า ๆ มันก็ดูเหมือนเธอกำลังตกอยู่ในภวังค์ “พูดตามตรงนะ ฉันลืมไปหลายอย่างแล้ว ท้ายที่สุดมันก็ผ่านมาห้าปีแล้ว ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะได้มาคบกับเขาในอนาคต เพราะเขาชอบตอนที่ฉันเรียกเขาว่าพี่ชาย ฉันก็จะรอจนใบหน้าฉันหายดี แล้วลองเรียกเขาแบบนั้นอีกครั้ง เพื่อทำให้เขามีความสุข” ใบหน้าของซัมเมอร์ยังคงฟื้นตัวอยู่ เธอสวมหน้ากากบาง ๆ เอาไว้ ฉันถามเธอว่าเมื่อไหร่ใบหน้าเธอถึงจะหายดี เธอบอกว่ามันจะหายดีในเร็ว ๆ นี้ ฉันกุมมือเธอไว้แน่น และกล่าว “แล้วเธอจะหายดี” ฉันนึกขึ้นได้ถึงสิ่งที่ซัมเมอร์ทำให้ฉัน เนื่องจากมีพวกเราเพียงแค่สองคน ฉันจึงคิดว่านี่เป็นเวลาที่เหมาะสมที่จะพูดเรื่องนี้ “เรื่องแม่แซคคารี่... ขอบคุณนะซัมเมอร์” ฉันเอ่ยขึ้น “เธอช่วยฉันออกมาจากความยากลำบาก!” “ฉันไม่อยากให้เธอต้องรู้สึกแย่” ซัมเมอร์ตอบ สายลมทำให้ผมซัมเมอร์ยุ่งเหยิง เธอมัดผมในขณะที่พูดต่อ “พวกเราก็รู้จักกันมาหลายปีแล้ว และเราก็เชื่อใจกัน เธอรู้เรื่องที่ฉันกังวลใจ และฉันก็รู้เรื่องที่เธอกังวลใจ เธออยากช่วยฉันแก้ปัญหา และฉันก็อยากช่วยเธอเช่นกัน” “ตลอดหลายปีมานี้ เธอเป็นคนช่วยฉันมาตลอด ในตอนนี้