บทที่ 73

ดิกสันคือคนที่เหมาะสมที่สุดในการรับช่วงต่อจากฉัน แต่เขาปฏิเสธมัน ตัวของเธอเองก็โดนบีบให้รับช่วงดูแลบริหาร ชอว์ คอปเปอเรชั่น ต่อในเมื่อตัวเลือกสุดท้ายของฉันไม่สามารถทำได้ เรื่องการหาผู้สืบทอดเริ่มจะเป็นเรื่องยุ่งยากขึ้นมาเสียอย่างนั้น ใช่แล้ว สำหรับฉันการจัดการเรื่อง ชอว์ คอปเปอเรชั่น นั้นเป็นอะไรที่ยิ่งกว่าสู้รบในสงครามเสียอีก แคโรคิดพลางพยักหน้าตอบร่างสูง “ฉันต้องกลับไปเช็คอาการของตัวเอง” ทว่ากลับฉุกคิดบางอย่างขึ้นได้ “นี่คุณตามฉันมาตั้งแต่เมื่อไหร่?” ดิกสันพึมพำแกมประชด “ก็มีแต่คุณนั่นแหละที่ไม่เคยสังเกตเห็นผม” “…” ร่างเพรียวหมุนตัวไปอีกทางราวกับไม่ใส่ใจ พลันรู้สึกถึงอ้อมกอดหนาของร่างสูงที่โอบกอดจากทางด้านหลัง แคโรตกใจเผลอยกแขนขึ้นคล้องคอชายหนุ่มไว้ทันควัน ดิกสันหัวเราะพลางพูด “แมวขี้กลัว” นี่เขาย้อนฉันด้วยคำที่ฉันบ่นชัคงั้นเหรอ ดวงตากลมสวยกรอกไปมาปนรำคาญ “ปล่อยฉันเลยนะ” ช่วงนี้ดิกสันเริ่มเข้ามาวุ่นวายในชีวิตของเธอมากกว่าเมื่อก่อน หญิงสาวได้แต่ถอนหายใจออกมา พลางแคลงใจกับโชคชะตาของตัวเอง เธอติดอยู่ในวังวนของสองพี่น้องนี้อย่างไร้ทางออก ดิกสันไม่สนใจต่อท่าทีเหล่านั้น ฉันจึ