บทที่ 681

แต่ถึงอย่างนั้น เเซคคารี่ก็เป็นลูกของฆาตกรที่ฆ่าเเม่ของฉัน! ลูกทั้งสองของฉัน… ย่าเเท้ ๆ ของพวกเขาฆ่ายายเเท้ ๆ ของพวกเขา! ฉันไม่สามารถทำใจยอมรับกับเรื่องนี้ได้ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม! มันรู้สึกราวกับว่ามีหินก้อนใหญ่ทับลงมาที่หัวใจของฉันจนฉันหายใจไม่ออก แซคคารี่กอดฉันเเล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ่มต่ำ “ขอโทษนะ ฉันช่วยอะไรไม่ได้เลย เเล้วก็ไม่สามารถอธิบายมันให้กับเธอได้ด้วย” ใช่เเล้ว เเซคคารี่ไม่สามารถมอบคำอธิบายให้กับฉันได้! เพราะเธอเป็นเเม่ผู้ให้กำเนิดของเขา! เขาไม่สามารถเเก้เเค้นเเทนฉันโดยการฆ่าเเม่เเท้ ๆ ของเขาได้! ฉันรู้สึกเศร้าจนพูดไม่ออก เเต่ฉันไม่อยากให้เเซคคารี่ต้องมารู้สึกเศร้าด้วย ฉันเลยหันกลับไปปลอบเขา “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณก็คือคุณ ส่วนเเม่ของคุณก็คือเเม่ของคุณ ฉันเเยกเเยะเรื่องนี้ได้!” “เบล ขอบคุณที่เข้าใจ” เเล้วไงล่ะ ถ้าหากฉันไม่เข้าใจ? ฉันจะสิ้นสุดความสัมพันธ์กับเขางั้นเหรอ?! ฉันทำเเบบนั้นไม่ได้หรอก ฉันไม่สามารทอดทิ้งเเซคคารี่ได้ ลูกทั้งสองของฉันก็ไม่สามารถทอดทิ้งเขาได้เหมือนกัน! ฉันทำได้เเค่เกลียดเเม่ของเขาเท่านั้น เเซคคารี่เช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าของฉันอย่างเบา ๆ ในขณ