บทที่ 653

การกระทำของเเซคคารี่นั้นโอหังมาก! ฉันแผดเสียง “ปล่อยฉันนะ!” เขาเป็นเเบบนั้นทุกครั้งเลย! เขาตอบคำถามฉันด้วยความเงียบเท่านั้น! อกของเขาแข็งเเกร่งมาก ฉันสวมชุดนอนที่มีเนื้อผ้าบาง มันเลยทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายตัว! ฉันดิ้นไปมาในอ้อมเเขนของเขา ก่อนที่ฉันจะเเสดงท่าทีอะไรออกไปได้ เสียงทุ่มของเเซคคารี่ดังขึ้นข้างหูของฉัน “ที่รัก อย่าขยับ” ถ้าฉันยังคงดิ้นต่อไป เขาคงเสียความควบคุมอย่างเเน่นอน… นั่นมันหมายความว่าอย่างไรกัน?! ใจของฉันเเล่นผ่านความรู้สึกที่ปะปนกันมากมาย สุดท้ายเเล้ว ฉันก็ไม่สามารถโกรธเขาลงได้! ฉันรักแซคคารี่ ฉันรักชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าฉัน! ฉันยกโทษให้เขาอย่างง่ายดายมาตลอด! ในขณะที่เขาเเทบจะไม่ต้องพูดอะไรออกมาสักคำ! แต่ถึงอย่างนั้น ความทรมานในใจของฉันมันมีมากมายเหลือเกิน มันไม่ใช่เพราะว่าเขาแกล้งทำเป็นความจำเสื่อม… หรือคำพูดของเขา… เเต่มันเป็นเพราะว่าฉันพยายามที่จะเข้าไปในโลกของเขา… มันก็เเค่ความคิดง่าย ๆ ฉันอยากจะมีครอบครัวแบบปกติ! ฉันอยากที่จะเข้าใจเขาอย่างเเท้จริง ฉันไม่อยากให้เอสันพูดว่าฉันยังขาดคุณสมบัติที่จะเล่าทุกอย่างให้ฟังตอนที่มีปัญหาเข้ามา ฉันอยากจะเป็นผู