บทที่ 633

ยารานั้นเป็นเพื่อนที่ดีและซื่อสัตย์ พวกเราออกมาจากห้องโถงและเดินไปที่สวนข้างหลัง จากนั้น พวกเราก็เจอม้านั่งและนั่งอยู่ตรงนั้น จู่ ๆ พวกเราก็จบลงด้วยการพูดเรื่องดิกสัน ยาราเป็นคนเริ่มพูดเรื่องนี้ขึ้นมาก่อน! เธอลังเล แต่ยังคงพูดถึงเขา “ฉันได้ยินเรื่องอาการของดิกสันจากแลนซ์ ช่วงนี้เขาเป็น... แลนซ์รู้สึกโศกเศร้าแทนเขา ในท้ายที่สุดแล้ว ดิกสันก็เป็นน้องชายเพียงคนเดียวของเขา แล้วเธอเป็นยังไงบ้าง แคโรไลน์?” ยาราอยากถามว่าฉันเศร้าหรือเปล่า แล้วฉันจะไม่รู้สึกโศกเศร้าเลยได้อย่างไร? ไม่ว่าเขาจะเคยทำอะไร เขาก็ยังคงเป็นสามีเก่าของฉัน มันคงเป็นเรื่องโกหกหากฉันจะบอกว่าไม่รู้สึกอะไร! ยิ่งไปกว่านั้นดิกสันก็กำลังเรียนรู้การเป็นคนที่ดีกว่าเดิม เขาเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน เขาคืนแม้กระทั่งลูกให้กับฉัน เขาคืนลูกเพื่อเป็นของขวัญวันเกิดฉัน! ด้วยเหตุนั้น ฉันเลยไม่อยากพูดเรื่องดิกสันต่อหน้ายารา ฉันกลัวว่าฉันจะจมดิ่งไปกับความเศร้าอีกครั้ง ฉันจึงเปลี่ยนเรื่อง “ฉันไม่เป็นไร อีกอย่างช่วงนี้ซัมเมอร์ได้ติดต่อเธอมาบ้างหรือเปล่า?” “ใช่ เธอเพิ่งจะศัลยกรรมเสร็จ ดังนั้นเธอเลยจะอยู่ที่ไอร์แลนด์อีกสักพัก ฉันได้ยินมาว่าบล