บทที่ 623

มาร์ตี้เตือนให้ฉันไปร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำ ฉันบอกเขาในสายโทรศัพท์ “ฉันจะไปที่นั่น!” แต่ถึงอย่างนั้น ฉันกลับก็รู้สึกสับสน ทำไมแซคคารี่ถึงไม่ติดต่อฉันตอนที่เขากลับมาที่เมืองอู๋ล่ะ? ไม่เพียงเเค่นั้น เขายังไม่เคยบอกความคืบหน้าเรื่องความปลอดภัยของเขากับฉันเลย ตอนที่ฉันคิดถึงเรื่องนั้น ฉันก็เกิดความรู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมา แต่มันก็ไม่สำคัญอะไรเเล้วเพราะเขากลับมาอย่างปลอดภัยในที่สุด! ในคืนนั้นฉันสวมชุดเดรสสีม่วง และรีบมุ่งหน้าไปที่งานเลี้ยงที่มาร์ตี้พูดถึง ตอนที่ฉันเห็นมาร์ตี้ แซคคารี่กำลังคุยกับคนอื่น ๆ อยู่ที่ชั้นสอง ในขณะเดียวกันมาร์ตี้ก็ยืนรออยู่ข้างเขา ชายหนุ่มคนนั้นสวมชุดสูทสีดำที่โชว์รูปร่างที่เรียวสูงของเขา เขามีกระดุมเม็ดสีทองติดที่แขนเสื้อของเขาซึ่งทำให้ดูมีออร่าของความสง่างามรอบตัวเขา มันเหมือนราวกับว่าไม่มีใครสามารถไขว้คว้าเขาไว้ได้เลย! ฉันเห็นเขาอยู่ในท่ายืนปกติของเขา เขาหันหลังให้ฉันโดยที่มีเเขนข้างหนึ่งไพล่หลังอยู่! ฉันเดินเข้าไปหาเขาอย่างอ่อนโยน “คุณจะคุยอีกนานเเค่ไหนคะ?” ตอนที่เขาได้ยินฉัน เเซคคารี่หันกลับมามอง ใบหน้าของเขายังคงเหมือนเดิมอยู่ ยังคงเป็นชายคนเดิมของฉัน เเต