บทที่ 603

ฉันตำหนิควินซี่ที่เห็นแก่ตัว! อย่างไรก็ตามเมื่อฉันได้พิจารณาจากความเป็นจริงว่าควินซี่ก็อยากมีชีวิตอยู่เช่นกัน มันก็ทำให้เธอเป็นคนเห็นแก่ตัว มันเป็นเรื่องที่สำคัญระหว่างความเป็นและความตาย ตามธรรมชาติของมนุษย์แล้ว ควินซี่ก็แค่มอบทางเลือกที่สะดวกสบายให้แก่ชีวิตเธอเองก็เท่านั้น ฉันไม่สามารถโทษเธอที่เธอบังคับแอนดรูได้! ฉันถอนใจ เอเลนจับมือฉันไว้แน่น เธอพูดอย่างอ่อนแรง “เราทั้งคู่มีสุขภาพที่ไม่ค่อยดีนัก ถึงอย่างนั้น เราทั้งคู่ก็ได้โอกาสที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ ในขณะที่ต้องต่อสู้เพื่อมีชีวิตรอด คุณนั้นผ่านอะไรมามากกว่าฉัน คุณน่าจะเห็นอะไร ๆ ได้อย่างทะลุปรุโปร่งกว่าฉัน” “ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นถูกทิ้งไว้ในอดีตหมดแล้ว พวกเราไม่มีเวลาหรือพลังงานเหลือสำหรับเรื่องไร้สาระอีกแล้ว ดังนั้นไม่ว่ามันจะคุ้มค่าหรือไม่ มันก็ไม่สำคัญอีกต่อไป สุดท้ายแล้วพวกเราก็จะอยู่เพื่อใช้ชีวิตในอนาคต ไม่ต้องสนใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพราะควินซี่อีก!” ฉันถามอย่างลังเล “ถ้าอย่างนั้น คุณจะให้อภัยแอนดรูไหม?” เอเลนพูดพร้อมกับรอยยิ้ม “ฉันให้อภัยเขาแล้ว ไม่อย่างนั้นฉันก็คงไม่มอบเจดให้แอนดรู ชีวิตของฉัน ท้ายที่สุดแล้วฉันก็ยังแพ้ใจต