บทที่ 568

ฉันรู้สึกหงุดหงิดหลังจากทาลิปสติก ฉันอยู่ในห้องน้ำสักพักก่อนจะเดินออกมา เมื่อฉันเดินเลี้ยวมาที่โถงทางเดิน มีใครบางคนมาจับตัวฉันจากทางด้านหลัง และปิดปากฉันเอาไว้ ฉันตื่นตระหนกและดิ้นสุดแรง ก่อนคน ๆ นั้นจะลากฉันเข้ามายังห้องที่อยู่ใกล้ ๆ มันเป็นห้องเก็บของเล็ก ๆ มันมีของถูกเก็บไว้ในนั้นทั้งหมด มันเหลือเพียงพื้นเล็ก ๆ เท่านั้น คน ๆ นั้นหมุนตัวฉันกลับมา หัวใจฉันเต้นรัวเมื่อมองเข้าไปในแววตาอันเยือกเย็นของเขา! ฉันพูดอย่างรำคาญ “แซคคารี่ ชิค” เขาขมวดคิ้ว “หืม?” เขาไม่ชอบให้ฉันเรียกชื่อเต็มของเขา เขาคิดว่ามันไร้มารยาท บางทีเขาอาจจะเคยชินกับการถูกเคารพ ฉันถามอย่างใจเย็น “คุณจะทำอะไร?” ฉันคงจะกอดเอวหรือคอเขาไปแล้วหากฉันไม่ได้โกรธเขา ดังนั้นฉันจึงเลือกที่จะเมินเขา เขาพูดด้วยเสียงทุ้ม “เบล เธอหลบหน้าฉันเหรอ?” เขาดูเป็นคนติดแฟนตอนที่เขาเรียกฉันว่า ‘เบล’ ฉันปฏิเสธ “เปล่าค่ะ” ร่างสูงไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่าฉันโกรธก็ตอนที่ฉันไม่ยอมรับสายเขา นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงมาหาฉันที่นี่ เขาลูบหน้าฉันอย่างเคยชิน ก่อนจะพูดขึ้นเบา ๆ “อะไรที่ทำให้เธอไม่มีความสุขกัน?” เขารู้สึกได้ว่าฉันไม่มีความสุข