บทที่ 560

แซคคารี่วางโทรศัพท์ไว้บนเตียงก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ ฉันนั่งลงบนเตียงและดูข้อความในโทรศัพท์ของเขา มันเป็นข้อความจากเอ็มมี่ [เอ็มมี่: แซคคารี่ ฉันแบกรับความสูญเสียได้] เธอหมายความว่ายังไง ‘แบกรับความสูญเสีย’? ฉันขมวดคิ้ว หลังจากนั้นไม่นานแซคคารี่ก็ออกมาจากห้องน้ำ เขาที่เห็นฉันนั่งอยู่บนเตียงจึงถามขึ้นอย่างอ่อนโยน “แคโร เธอจะอาบน้ำไหม?” น้ำเสียงของเขา เขาไม่โกรธงั้นเหรอ? ฉันพยักหน้า “ค่ะ” “โอเค ระวังแผลที่ท้องด้วยนะ” “ค่ะ ฉันจะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้แหละ” ฉันไม่รู้จะเผชิญหน้ากับเขาอย่างไรจึงรีบเดินเข้าห้องน้ำไป เมื่อฉันออกมา แซคคารี่ก็กำลังอ่านหนังสืออยู่เหมือนอย่างเคย ฉันเดินไปหาและมุดตัวเข้าไปในอ้อมกอดเขา ก่อนจะเริ่มพูดคุย “พรุ่งนี้เราจะพาเด็ก ๆ กลับมาอยู่ที่บ้านหนึ่งวัน และส่งพวกเขากลับคฤหาสน์ชอว์ในอีกวันถัดมา ดีไหมคะ?” เสียงทุ้มตอบ “ตามใจเธอเลย” “พรุ่งนี้คุณอยู่บ้านหรือเปล่า?” แซคคารี่ละสายตาจากหนังสือมามองฉัน ก่อนจะพูดออกมาในที่สุด “ฉันต้องไปเมืองถงวันพรุ่งนี้” แซคคารี่งานยุ่ง เขาคอยไป ๆ มา ๆ ระหว่างเมืองใหญ่อยู่เสมอ ฉันตอบรับด้วยความผิดหวัง จู่ ๆ แซคคารี่ก็ถามขึ้น “เธอกับดิกส