บทที่ 542

ชาร์ลสคุกกรุ่นไปด้วยความโกรธ “เธอคิดว่าฉันจะไม่ฆ่าเธองั้นเหรอ?” ริมฝีปากของยารายกขึ้น “งั้นนายก็จะตายด้วยเหมือนกัน!” ชาร์ลสยื่นคำขาด “หุบปากซะ!” ยาราพยายามที่จะสู้กลับ แต่เธอถูกซัมเมอร์หยุดไว้ เธอจึงหยุดยั่วโมโหชาร์ลสแล้วจึงคืนหน้ากากกลับไปให้ซัมเมอร์แทน ซัมเมอร์สวมหน้ากากกลับไปอย่างเงียบ ๆ ในความเป็นจริงเเล้ว คนที่ควรจะรู้สึกเจ็บปวดที่สุดในตอนนี้ควรจะเป็นซัมเมอร์ ยิ่งเขาอ่อนโยนกับมีอามากเท่าไหน ซัมเมอร์ก็ยิ่งน่าสงสารมากเท่านั้น มันเหมือนกับว่าความรักของพวกเขาเป็นเเค่ภาพลวงตา ราวกับว่าความรักของชายคนนี้ที่มีให้กับเธอเป็นเพียงเเค่เรื่องชั่วคราวเท่านั้น ดูเหมือนว่าเขาจะดูเเลเอาใจใส่เธอก็เเค่ช่วงเวลาสั้น ๆ ยี่สิบนาทีต่อมา ตำรวจก็พาพวกเราไปที่สถานีตำรวจอย่างกลัว ๆ ในตอนขาไป ฉันส่งข้อความจากมือถือของฉันไปหาแลนซ์ [แคโรไลน์: ยารากำลังอยู่ที่สถานีตำรวจนะ] ในฐานะสามีของเธอ เขาควรจะปกป้องยารา ฉันให้แซคคารี่คอยฉันอยู่บนรถตอนที่เราถึงที่หน้าประตู เรื่องของเรื่องก็เป็นเพราะฉันต้องการแก้แค้นให้ซัมเมอร์ ฉันเลยไม่ต้องการให้เขาต้องมาเกี่ยวข้องด้วย เขาลูบหัวฉันอย่างเชื่อฟัง “ฉันจะรอเธออยู่