บทที่ 530

โอกาสที่จะได้รักเธอ… เธอกำลังจะอยู่ในช่วงท้ายของชีวิตของเธอ สิ่งเดียวที่เธอขาดไปคือความรักจากฉัน ท้ายที่สุดแล้ว ฉันไม่ได้รักเธอมาทั้งตลอดชีวิตของฉัน ฉันควรจะรักเธอ จะเป็นเหตุผลหรือความรู้สึก ฉันก็ควรจะรักเธอ “อืม ฉันจะไปฝรั่งเศสในสองสามวันนี้ค่ะ” เมื่อตอนที่ฉันถึงเมืองอู๋ มันก็เป็นเวลาตกดึกแล้ว ฉันไม่หลงเหลือแรงที่จะไปเยี่ยมลูก ๆ ทั้งสองคนฉัน ฉันจึงกลับไปที่คฤหาสน์หลังที่เพิ่งซื้อใหม่ใกล้กับคฤหาสน์ตระกูลชอว์แทน แซคคารี่ดูแปลกใจตอนที่เขารู้ว่าฉันมีบ้านหลังใหม่ที่ใกล้เคียง “กระต่ายที่มีโพรงทั้งสามโพรง” เขาหยอก นอกเหนือจากคฤหาสน์ตระกูลชอว์แล้ว ฉันมีบ้านอีกสามหลังในเมืองอู๋ ฉันกรอกตา “คุณจะอยู่ที่นี่หรือจะไปคะ?” แซคคารี่ขมวดคิ้วกับน้ำเสียงของฉัน เขาคงอยากจะดุท่าทางที่ไม่เหมาะสมของฉันอีกครั้ง แต่ก่อนที่เขาจะทำแบบนั้นได้ ฉันก็ลากเเขนของเขาเข้าไปในบ้าน ฉันยอมแพ้แล้วพูดออกไปว่า “ฉันเหนื่อยจัง แล้วก็หิวมากด้วย พี่รองค่ะ คุณอยากทานอะไรหรือเปล่า?” และที่ฉันแสดงท่าทางอ่อนแอต่อหน้าแซคคารี่ เขาเลยไม่ถือสากับกริยาที่ก้าวร้าวของฉันก่อนหน้านี้ เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงทุ่มอ่อนโยนของเขา “เธออ