บทที่ 526

จู่ ๆ แซคคารี่ก็พูดถึงคฤหาสน์ชอว์ขึ้นมา ฉันเข้าใจว่าเขาอยากให้พ่อแม่ของฉันดูแลลูก ๆ ทั้งสองของเรา ฉันรู้สึกไม่เห็นด้วยและไม่เต็มใจเล็กน้อย แซคคารี่จึงสังเกตเห็นถึงความลังเลของฉัน เขาอธิบายอย่างใจเย็นว่า “ถึงแม้ว่าเราจะเลี้ยงเด็กทั้งสองคนกับเรา มันก็จะมีเเค่พี่เลี้ยงเท่านั้นที่มีเวลาดูแลพวกเขา อย่างนั้นทำไมเราไม่ส่งเด็ก ๆ กลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลชอว์ดีกว่าล่ะ? พ่อแม่ของเธอน่าจะรู้สึกเหงาในคฤหาสน์หลังนั้น และพวกเขาก็น่าจะมีเวลาที่จะดูเเลพวกเด็ก ๆ นอกจากนั้นแล้ว พวกเขาคงจะมีความสุขที่ถูกห้อมล้อมด้วยหลานของพวกเขาแน่นอน” ฉันยังคงรู้สึกไม่เต็มใจ แซคคารี่เลยก้มลงมาโดยที่สายตาของเขาสบกับสายตาของฉัน ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนนั้น เขาแนะนำว่า “ที่รัก เราจะอยู่ที่เมืองอู๋กัน โอเคนะ? เธอสามารถไปหาพวกเขาและกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลชอว์เมื่อไหร่ก็ได้ที่เธอต้องการ มันไม่ต่างอะไรกันกับการที่เธอได้เลี้ยงพวกเขาเองเลย” อยู่ที่เมืองอู๋… แซคคารี่พูดออกมาเเบบนั้น แต่เขายังคงชอบฟินแลนด์มากกว่า เขาเต็มใจที่จะอยู่ที่เมืองอู๋ก็เพื่อฉัน นอกจากนั้นเเล้ว สิ่งที่เขาพูดก็มีเหตุผล เราทั้งสองคนไม่มีเวลาพอที่จะดูแลลูก