บทที่ 497

ฉันตื่นขึ้นมาตอนตีหนึ่งของตอนเช้า เมื่นตื่นขึ้น ฉันรู้สึกคอแห้งและหิวน้ำ โชคดีที่เลขาของฉันคอยเฝ้าอยู่ข้าง ๆ ตลอดเวลา มันยากเย็นมากที่จะพูดคำพูดออกไป แต่ฉันก็ขอให้เขาช่วยส่งมาน้ำมาให้ฉันดื่ม เขารีบลุกขึ้นและเทน้ำอุ่นลงใส่แก้ว และยกขึ้นให้ฉันจิบ ฉันจิบน้ำเข้าไปเล็กน้อยและถามเขาว่า “คุณหมอได้บอกว่าการผ่าตัดได้ผลหรือเปล่า?” เลขาของฉันตอบอย่างแผ่วเบาว่า “การผ่าตัดสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีครับ คุณหมอมีคำแนะนำให้กับประธานชอว์ เขาแนะนำให้คุณทานยาตรงเวลา และกลับมาตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาล รวมถึงคอยดูแลสุขภาพร่างกายตลอดเวลา นอกจากนั้นแล้วก็ไม่มีปัญหาอื่นแล้วครับ” การไม่มีปัญหาอื่น ๆ นั้น ไม่ได้แปลว่าฉันจะหายขาดจากมะเร็ง อย่างไรก็ตาม มันก็มากเพียงพอที่จะสามารถบรรเทาอาการของฉันได้ ที่เหลือนอกจากนั้น ฉันก็ไม่สามารถขออะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว ฉันผละสายตาและมองออกไปที่ท้องฟ้ายามค่ำคืนตรงหน้าต่าง ฉันสั่งเขาว่า “กลับออกไปพักผ่อนได้เถอะ” เลขาของฉันคิดอยู่ซักพักก่อนที่เขาจะพูดออกมาอย่างลังเล “ประธานชอว์ คุณแม่ของคุณต้องการพบคุณครับ” ฉันไม่สามารถซ่อนตัวจากเธอในฝรั่งเศสได้ อย่างไรก็ตาม เธอจะทำอะไรในการมา