บทที่ 484

ฉันเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถก่อนจะขับออกมาจากโรงพยาบาล ฉันโล่งใจที่ในที่สุดก็หนีแซคคารี่พ้น ฉันไม่ได้กลับไปที่คอนโดในเมือง ทว่าฉันขับรถกลับมาที่คฤหาสน์บนภูเขาพร้อมกับพระอาทิตย์ที่เริ่มฉายแสงแห่งรุ่งอรุณ โดยมีขบวนรถของลีโอขับตามมาติด ๆ! กว่าจะมาถึงคฤหาสน์บนยอดเขาพระอาทิตย์ก็ขึ้นไปแล้ว ฉันจอดรถไว้ที่ประตูทางเข้าก่อนจะเดินเข้ามาในบริเวณคฤหาสน์ ทว่าใจฉันแทบหยุดเต้นในทันทีที่เห็นเฮลิคอปเตอร์มาจอดอยู่ที่บริเวณสนามหญ้า ฉันถามลีโอที่เดินตามมาข้างหลัง “นี่มันของใคร?” ลีโอตอบ “ผมไม่ทราบครับ” ฉันรู้สึกกระอักกระอ่วนทันทีที่เดินเข้ามาในบ้าน และเจ็บแปล๊บหน้าอกเมื่อได้เห็นชายร่างสูงนั่งอยู่บนโซฟาด้วยท่าทีที่ผ่อนคลาย ร่างบางพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิด “ทำไมคุณน่ารำคาญแบบนี้เนี่ย” เขารู้ที่อยู่ของฉัน!! เขามาถึงที่คฤหาสน์ด้วยเฮลิคอปเตอร์ แซคคารี่เหล่มองฉันและพูดขึ้น “เธอนี่หยาบคายจังนะ” ณ เวลานั้น เขาเริ่มจะเทศนาฉันด้วยน้ำเสียงของผู้ใหญ่ ฉันที่เริ่มหงุดหงิดเต็มทนพูดขึ้น ขณะยืนอยู่ตรงทางเข้า “คุณคือคนที่บอกเลิกฉัน และฉันก็ยอมรับมันไปแล้ว แล้วคุณยังจะต้องการอะไรอีก?” ร่างสูงเหล่มองก่อนพูดขึ้น “โจชัวร