บทที่ 460

ฉันคุ้นเคยกับลายมือนั่น มันเป็นลายมือของแซคคารี่ มีวันที่กำกับเอาไว้ มันเป็นวันงานหมั้นของพวกเรา นี่สินะ เขาพ่ายแพ้ให้กับแม่ของตัวเอง ฉันรับรู้ได้ถึงความกดดันของเขา แต่ว่า ฉันจะยกโทษให้เขาได้ยังไง? ฉันเกลียดกระทั่งรอยแทงที่เขาฝากไว้! นี่มันช่างสิ้นหวัง! ร่างเล็กวางหนังสือลงและปฏิเสธที่จะอ่านต่อ เมื่อกลับมาถึงคอนโด เธออาบน้ำและนอนลงบนเตียงก่อนจะหลับตา หลังจากที่ได้ประสบกับเหตุการณ์มากมาย ฉันเรียนรู้ที่จะควบคุมอารมณ์ และความเศร้า อย่างไรก็ตาม ยิ่งฉันเก็บอารมณ์ไว้เท่าไหร่ หัวใจก็ยิ่งเจ็บมากเท่านั้น ในท้ายที่สุด ฉันก็นอนไม่หลับเกือบทั้งคืน “ฉันไม่เคยรักใครมาก่อน และเธอก็คือคนแรก ฉันกลัวว่าจะไม่ดีพอ และทำให้เธอคิดว่าความรักมันก็เท่านั้น” นั่นคือคำบอกรักจากชายคนนั้น และมันก็เป็นดั่งยาพิษ คำพูดเหล่านั้นดังก้องอยู่ในหัวฉันซ้ำไปซ้ำมา ความรักระหว่างเรากลายเป็นความเจ็บปวด ร่างบางถอนหายใจยาว และรู้สึกหัวใจเริ่มกระสับกระส่าย เธอลุกขึ้นก่อนจะเริ่มอ่านข้อมูลที่ทัคเกอร์ส่งให้ผ่านทางโทรศัพท์ องค์กรนั่นมีชื่อว่า WT มันเป็นองค์กรแรกที่จัดตั้งขึ้นในยุโรป พวกเขาล้วนแต่ยืนอยู่บนเส้นด้า