บทที่ 446

เมื่อตอนที่วอลเลซพูดถึงฝรั่งเศส ฉันจำได้ว่าแม่ของฉัน—นาตาเลีย เรเวนส์—อยู่อาศัยในฝรั่งเศส เธอยังเป็นภรรยาของดยุคผู้มีอำนาจ ฉันสวมเสื้อแจ็กเก็ต และปฏิเสธข้อเสนอของเขา “ฉันไม่มีเวลา” “แม่ของคุณขอให้ผมเชิญคุณ เธอต้องการพบคุณ และกำลังรอคุณอยู่ที่ปราสาทแห่งหนึ่งในฝรั่งเศส” วอลเลซกล่าว พร้อมรอยยิ้ม ฉันรู้สึกตกใจ “คุณรู้จักแม่ของฉันเหรอ?” วอลเลซยื่นมือออกมา และพยายามลูบหัวฉันแต่ถูกสายตาค้อนของฉันหยุดไว้ เขาลูบหัวตัวเอง และพูดว่า “ใช่ครับ ผมรู้จักเธอมาตลอด ชุดคลุมราชวงศ์ที่คุณใส่ครั้งล่าสุด เป็นของขวัญจากเธอ” “เธอไม่ได้ขอให้คุณให้ฉันในแบบนั้น พูดตามตรง ฉันรู้สึกว่ามันยากที่จะเชื่อคุณเพราะสิ่งที่คุณทำครั้งล่าสุด” วอลเลซตอบกลับด้วยคำถาม “คุณไม่เชื่อว่าผมรู้จักแม่ของคุณเหรอ?” ฉันมุ่งหน้าไปยังเฮลิคอปเตอร์อย่างเงียบ ๆ ขณะที่วอลเลซเดินตามหลังฉัน พยายามอธิบายว่า “ผมกำลังพูดความจริงนะ ผมรู้จักแม่ของคุณ เธอแต่งงานกับคุณอาของผม และผมอาศัยอยู่กับเธอมาหลายปีแล้ว ตอนที่ผมยังเด็ก แม้ว่าเธอเป็นป้าของผม แต่ผมก็เรียกเธอว่า 'แม่'” ฉันหยุดเดิน และนึกถึงตอนที่วอลเลซบอกว่าแม่ของเขารักดอกไซเลนทรัสมากแค่ไหน