บทที่ 429

ร่างบางเดินเข้าไปหาแซคคารี่ “แซคคารี่” เสียงเล็กเรียกชื่อเขา “แม่ของฉันจากไปแล้ว” เขาพึมพำ “หญิงคนนั้นใช้ชีวิตราวกับเป็นตัวแทนของพี่สาวเธอในตระกูลชิค หญิงคนนั้นปฏิบัติกับฉันราวกับเป็นลูกแท้ ๆ ของเธอ” น้ำเสียงของแซคคารี่ช่างแผ่วเบา มันอ่อนแอราวกับเขากำลังพูดในเรื่องที่ไม่สำคัญอะไร เธอรีบเข้าไปกุมมือหนานั่น ก่อนจะได้ยินเขาพูดต่ออย่างอ่อนแรง “ฉันออกจากตระกูลชิคตอนอายุเก้าขวบ ฉันอาศัยอยู่กับแม่จนกระทั่งอายุเก้าขวบ ณ เวลานั้น ฉันยังคงไม่รู้ว่าคนที่รับผมมาเลี้ยงนั้นเป็นอีกคนนึง! เวลาเก้าปี แม่ช่างปฏิบัติกับฉันดีเหลือเกิน” “ในเวลานั้น ฉันยังไม่ใช่ทายาทผู้สืบทอด และยังมีพี่ชายสามคนก่อนหน้า ดังนั้น จึงไม่มีใครสนใจฉันเลยแม้กระทั่งพ่อ ทุกครั้งที่โดนภรรยาน้อย และเด็กคนอื่น ๆ ของพ่อรังแก แม่เป็นเพียงคนเดียวที่คอยปกป้องฉัน” “หลังจากนั้น ฉันออกมาจากตระกูลชิคและตระเวนไปทั่วโลก ในระหว่างสิบเอ็ดปีนั้น ท่านคอยเขียนจดหมายหามาฉันอย่างไม่ลดละเพื่อให้ฉันสู้ต่อไป ท่านคอยวางแผนให้ฉันในตระกูลชิคเสมอ เหตุผลที่ฉันประสบความสำเร็จ และกลับสู่ตระกูลชิคได้ก่อนกำหนดนั่นเป็นเพราะว่าแม่” เสียงแซคคารี่เริ่มแหบพร่า