Webfic
Open the Webfic App to read more wonderful content

บทที่ 39

แลนซ์รู้มาโดยตลอดว่าฉันรู้สึกอย่างไรกับเขา ตั้งแต่ฉันยังเด็ก อย่างไรก็ตาม เขารักษาระยะห่างระหว่างเรามาตลอด... ฉันวางโทรศัพท์ทิ้งแล้วไปยืนข้างหน้าต่าง เกวนยังคงนั่งอยู่บนพื้น ดูเหมือนคนทำอะไรไม่ถูกและเปราะบาง ราวกับว่าฉันรังแกเธออย่างโหดเหี้ยม มันน่าสะอิดสะเอียน ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้สักครู่ก่อนที่จะโทรหาตำรวจ ใบหน้าของเกวนเต็มไปด้วยความตกใจเมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจปรากฏตัว ราวกับว่า เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันได้ทำอะไรแบบนั้น ในที่สุดเธอถูกเจ้าหน้าที่สองคนพาออกไป หลังจากนั้น ฉันก็กินยาของฉันก่อนที่จะหลับไป ฉันรับสายกลางดึก มันเป็นหมายเรียกจากสถานีตำรวจ ฉันถูกเรียกตัวไปที่สถานีตำรวจเพื่ออะไรนอกจากเหตุการณ์โง่ ๆ กับเรื่องของเกวน ฉันนอนบนเตียง กำโทรศัพท์แน่นและรู้สึกรำคาญมาก ในที่สุด ฉันก็ลุกขึ้นและไปที่สถานี ฉันรู้สึกเซื่องซึมและเวียนหัว บางทีอาจจะเป็นเพราะฉันเปียกฝนมาก่อนหน้านี้ ฉันขับรถปอร์เช่ไปและเห็นดิกสันอยู่ที่นั่น เขาสวมสูทสีดำตามปกติและสูบบุหรี่อยู่ด้านนอกสถานี เขาขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวเมื่อเห็นฉันและพูดอย่างเย็นชาว่า "แคโรไลน์ เธอทำให้คุณไม่พอใจหรือเปล่า?" ฉันยิ้มเยาะและถามว่

Locked chapters

Download the Webfic App to unlock even more exciting content

Turn on the phone camera to scan directly, or copy the link and open it in your mobile browser

© Webfic, All rights reserved

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.