บทที่ 388

“พระเจ้าช่วย ยัยพวกนี้มันตัวปัญหาชัด ๆ! พวกหัวหน้าแค่สั่งให้เรามาจับตัว แต่แม่งไม่บอกสักคำว่ายัยสองคนนี้มีแบ็คใหญ่ขนาดไหน! ถ้าพวกนั้นได้ตัวยัยพวกนี้แล้วทิ้งพวกเรา เราจะไม่โดนหมายหัวกันหมดเหรอวะ?” พลันเสียงตะโกนดุดันก็ดังขึ้นข้างหู “เปลี่ยนแผนดีกว่าพวก ทิ้งรอยไว้บนถนนให้พวกนั้นตามหา ไม่งั้นเราซวยแน่ถ้าผู้ชายสองคนนั้นหายัยพวกนี้ไม่เจอ! ถ้าพวกหัวหน้าอยากโยนความผิดให้เรา มันก็ต้องแทงข้างหลังกันหน่อย” “ผู้ชายสองคน? หมายความว่ายังไง?” อีกเสียงเอ่ยตอบ “แซคคารี่ ชิค กับ ชาร์ลส คอนเนอร์ ไงล่ะ” พวกเขารีบอุ้มฉันกับซัมเมอร์ขึ้นรถ เสียงการแสดงเปียโนของแลนซ์ยังคงดังออกมาจากฮอล ทำให้พวกบอดี้การ์ดของฉันที่รออยู่ด้านนอกไม่ได้เอะใจว่าอาจจะเกิดอะไรขึ้น ทว่าโชคดีที่คนพวกนี้ยังทิ้งรอยไว้ให้พวกเขาตาม นอกจากนี้ โทรศัพท์ที่ฉันใช้ยังเป็นของตระกูลชิคที่ผลิตเพื่อคนในตระกูลเท่านั้น เมื่อพวกเขาจับสังเกตได้ ก็จะรีบตามหาเราทั้งคู่ทันที สิบนาทีต่อมา เสียงเฮลิคอปเตอร์ดังกังวาลอยู่ภายนอก กลุ่มชายฉกรรจ์อุ้มเราขึ้นไปบนเฮลิคอปเตอร์ พร้อมหยิบมือถือฉันไป “หืม? จีพีเอสยังทำงานอยู่” อีกคนพูดต่อ “พวกมันรู้ตัวแล้ว” “บิ