บทที่ 380

ความเจ็บแล่นแปร๊ดในใจชั่วครู่เมื่อได้ยินชื่อนั่น ฉันรีบหลับตาลงแล้วแกล้งทำเป็นนอนเปื่อยไปกับโซฟา ถ้าฌอนสังเกตเห็นท่าทีของฉันคงโดนด่าว่ายัยโง่เป็นแน่ ผ่านไปชั่วโมงครึ่ง ยารากับนาธานก็เดินเข้ามาข้างใน เด็กสาวค่อย ๆ จิบเพราะรู้ตัวเองดีว่าเมาง่าย ส่วนนาธานกับฉันก็ยกดื่มไปอีกหลายครั้งจนนับไม่ถ้วน เมื่อแอลกอฮอล์เข้าไปรวมกันอยู่ในท้องมากไป ก็เริ่มอยากเข้าห้องน้ำขึ้นมา ร่างบางยืนโงนเงนไปมา เห็นแบบนั้นฌอนจึงรีบเอ่ยถาม “โอเคใช่ไหม?” แม้สติแทบเลือนลอย แต่ก็ยังดื้อตอบ “อืม” ขาเรียวเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็ล้มลงทับยาราเสียอย่างนั้น ฌอนส่ายหน้าพร้อมอุ้มร่างเล็กขึ้นในอ้อมแขนและตรงไปยังห้องน้ำ ทว่าจู่ ๆ อีกคนกลับโน้มตัวลงมากระซิบ “ถ้าทำขนาดนี้แล้วหมอนั่นยังไม่ยอมลงมานี่โคตรป๊อดเลยนะ!” ฉันพึมพำตอบ “อะไรของนาย?” “ฉันตั้งใจหลอกล้อกับเธอเพราะอยากให้แซคคารี่หึง” หมายความว่ายังไงนะ? แคโรเมาเกินกว่าที่จะประคองสติรับรู้ของตัวเองได้ในตอนนี้ ทว่าไม่นานฌอนก็หยุดเดิน ร่างเล็กในอ่อมแขนเริ่มเลื้อยขยับซบอีกคน พลันเสียงทุ้มต่ำที่ดูไม่เป็นมิตรก็เอ่ยสั่งฌอนเสียงแข็ง “ส่งเธอมา” ฌอนกระชับอ้อมแขน “เรื่องอะไรจะต้อง