บทที่ 364

หมอแนะนำให้ฉันเข้ารับการสแกนหาความผิดปกติเพื่อความแน่ใจสำหรับขั้นตอนต่อไป และมันเป็นเรื่องปกติสำหรับผู้หญิงตั้งครรภ์ยี่สิบสัปดาห์ในการสแกนตรวจ มันดีกว่าถ้าฉันยอมตรวจเพื่อเช็คร่างกายของลูก แต่ฉันยังกังวลและกลัวอยู่มาก กลัวว่าแสงสว่างเดียวในหัวใจจะดับไป ร่างบางกลับจากโรงพยาบาลพร้อมบอดี้การ์ดส่วนตัวโดยไม่ได้พูดอะไรกับหมออีก ความรู้สึกปั่นป่วนก่อนหน้านี้เริ่มดีขึ้นหลังจากทานยา แต่กลับต้องมาสู้กับอาการนอนไม่หลับแทน กว่าจะหลับสนิทก็ใช้เวลาอยู่นานสองนาน วันรุ่งขึ้น ฉันก็ขับรถไปเมืองเอส โดยที่ไม่ได้บอกเฮนรี่หรือพี่สะใภ้ให้รู้ พอมาถึงก็มุ่งตรงไปโรงพยาบาลที่เอเลนรออยู่ทันที เธอนั่งรอตรงโถงทางเดินด้วยนัยน์ตาแดงรื่นน้ำ แคโรรีบวิ่งเข้าไปกุมมือของอีกฝ่ายไว้แน่น “เจดเป็นยังไงบ้าง? เธออยู่ในห้องผ่าตัดใช่ไหม?” ฉันพูดแล้วมองไปยังห้องผ่าตัดที่ขี้นไฟแดงอยู่ไม่ไกล เอเลนพยักหน้าตอบ “เจดเอาแต่อ้วกทั้งคืน” “เธอจะต้องไม่เป็นไร” ปลอบเธอกลับพลางนั่งลงข้าง ๆ เอเลนคนที่เข้มแข็งมาตลอดกอดฉันไว้แน่นพร้อมร้องไห้ราวกับขาดใจ น้ำตาของเธอไหลไม่หยุด และมือคู่นั่นที่จับฉันไว้แน่นอย่างหาที่พึ่งพา คุณชอว์ ฉันทนไม่ไหว