บทที่ 353

บอร์ดี้การ์ดที่อยู่ใกล้ฉันที่สุดตอบว่า “ได้ครับ นายหญิง” ฉันลุกขึ้นยืนและถามว่า “นายชื่ออะไร?” เขาตอบสั้น ๆ ว่า “ลีโอ ซิมเมอร์ ครับ” “ลีโอติดต่อทักเกอร์บอกในนามของฉัน แจ้งเบาะแสของฉันให้เขาทราบหน่อย” ลีโอตอบด้วยความเคารพว่า “ได้ครับ ผมจะติดต่อเขาทันที” ลีโอเดินถอยออกไปและหยิบโทรศัพท์โทรออกทันที เพื่อจัดการสิ่งที่จำเป็นสำหรับคำสั่งของฉัน ส่วนบอดี้การ์ดที่เหลือเดินตามฉันเข้าไปในคฤหาสน์ มีคนอื่น ๆ นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นและพูดคุยกัน แม่ของฉันสังเกตเห็นฉันเดินมาพอดีและเรียกหาฉัน ฉันเดินไปข้างเธอ “แม่คะ หนูจะกลับในไม่ช้านี้นะ” ฉันบอกเธอ แม่ไม่ได้ขอร้องให้ฉันอยู่ เธอถามเพียงว่า “จะไปไหน?” ในขณะนั้น ดิกสันเล่นโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเฉยเมย ฉันไม่ต้องการให้พ่อแม่ของฉันกังวล แม้แต่ดิกสันก็จะรู้ตำแหน่งของฉันหากบอกไป ดังนั้นฉันจึงจงใจโกหก ฉันพูดว่า “เอเลนโทรมาเมื่อกี้และชวนหนูไปทานอาหารกับอมายาค่ะ” พ่อของฉันเดา “ใช่ลูกของแอนดรูหรือเปล่า?” ฉันพยักหน้าเป็นคำตอบ พ่อของฉันแนะนำว่า “เราควรโทรหาแอนดรูให้ไปด้วยดีไหม?” ฉันรีบตอบกลับทันที “พวกเขายังคงทะเลาะกันอยู่” เมื่อพ่อได้ยินอย่างนั้น เขาก็หยุด