บทที่ 306

ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้คือ มาร์ตี้ ผู้ซึ่งเคยเจอกันแล้วครั้งหนึ่ง เขาอยู่ในชุดแจ็คเก็ตสีเหลืองสวยพลางส่งยิ้มมาให้ฉัน “จิ๊ ฉันเจอเธอก่อนแซคซะอีก” คนตัวสูงแสยะยิ้ม “เขาอยู่ที่ไหน?” ร่างเล็กรีบลุกขึ้นถาม เมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดชื่อชายรัก มาร์ตี้ชี้นิ้วไปอีกทาง แคโรหันมองตามปลายนิ้วของอีกฝ่าย ก่อนจะเห็นร่างสูงของแซคคารี่ที่กำลังเดินเข้ามา เขาสวมสเวตเตอร์สีดำ พร้อมผ้าพันคอสีเข้มที่พันหลวม ๆ อยู่รอบคอหนา และทับด้วยเสื้อโค้ทสีดำตัวยาวจรดเข่า เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเขาแต่งตัวสบาย ๆ แบบนี้ มาร์ตี้เหลือบมองฉันที่จ้องเขาไม่วางตา “จ้องจนลูกตาจะทะลักออกมาจากเบ้าแล้ว!” เขาแซว “ไหนพูดสิ ผู้ชายของเธอพึ่งจะจากมาวันเดียว แล้วเธอก็ร้อนรนจนตามเขามาที่นี่ ถ้าในอนาคตพวกเธอเลิกกันจะทำยังไง?” ร่างเล็กหันไปบ่นกลับ “เราไม่มีทางเลิกกัน” “มั่นใจจังเลยนะ” เขากระตุกยิ้มอีกรอบ แคโรเมินเฉย และเลิกต่อล้อต่อเถียงกับอีกฝ่าย นัยน์ตาคู่สวยหันไปมองชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอแทน ก่อนจะมองอย่างออดอ้อน “พี่รอง มือถือฉันแบตหมด” พร้อมอธิบายเสียงอ่อน แซคคารี่ยกมือขึ้นแตะที่แก้มของฉัน ซึ้งการกระทำนั่นตกอย