บทที่ 294

ฉันบอกเธอให้ได้รู้มากที่สุดถึงสิ่งที่พ่อของแซคคารี่พูดกับฉันในคืนนั้น แต่ฉันก็อดกลั้นไม่พูดเกี่ยวกับแหวนและเก็บมันไว้ แม่ของแซคคารี่ได้ยินทุกสิ่งที่ฉันพูดและก็น้ำตาไหล เธอจ้องมองมาที่ฉันด้วยความเสียใจสุดขีด เธอหัวเราะตัวเองอย่างไม่เห็นคุณค่า “เขากล้าพูดว่าฉันเป็นรักเดียวของเขา! เขายังกล้า…เขาคิดยังไงกับฉันกันแน่? ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตที่ผ่านมาทั้งหมดของฉันเพื่อเขาแล้วฉันได้อะไรกลับมาบ้าง?” เธอพูดจบแล้วก็จ้องมาที่ฉันด้วยสายตาที่ดุร้ายของเธอ หัวใจของฉันสั่นเล็กน้อย “แซคคารี่เป็นลูกชายของฉัน! เขาจะไม่มีวันเป็นของเธอในชีวิตนี้!” แม่ของเขาเตือนฉันอย่างร้ายกาจ ฉันตกใจกับคำเตือนของเธอ ฉันถามว่า “คุณรู้ชัดเจนอยู่แล้วว่าแซคคารี่รักฉัน แล้วทำไมคุณถึงพยายามขว้าง -” “เธอบอกว่าแซครักเธองั้นเหรอ?” เธอหัวเราะเยาะ ฝนตกอย่างหนักในคืนที่เงียบนั้น เสียงของเม็ดฝนดังขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ เธอเดินไปที่ที่ฉันนอนพัก และนั่งยอง ๆ ข้าง ๆ ฉัน แล้วเราก็อยู่ในระดับสายตาเดียวกัน เธอพูดช้า ๆ และแต่ละคำพูดของเธอก็แทงทะลุหัวใจของฉัน “เธอคิดว่าเธอคู่ควรกับเขาไหม?” เธอถาม ‘เธอคู่ควรกับเขาหรือเปล่า?’ คำพูดของเธอดั