บทที่ 288

มันยังคงมีละอองฝนอยู่ในลานของบ้าน ฉันไม่อยากไปไหนโดยไม่มีแซคคารี่ นิ้วของฉันกำชุดด้านข้างของฉันไว้แน่นกับความกังวลที่มีในใจ ฉันคิดอยู่ครู่หนึ่ง ไม่รู้จะทำอย่างไรดี คนที่มาเชิญฉันรู้ถึงความกังวลของฉัน และฉันกำลังรอให้แซคคารี่กลับมาในตอนนี้เลย เขาโค้งคำนับลงและพยายามขอร้องฉันด้วยเสียงต่ำของเขา “คุณชอว์ นายท่านต้องการพบคุณ เพราะเขาต้องการมอบสิ่งที่สำคัญให้คุณ” ฉันพยายามระงับความวิตกกังวลในใจและถามว่า “มันคืออะไร?” เขาตอบว่า “มีบางอย่างเป็นประโยชน์กับท่านชิค” ถ้ามันเกี่ยวข้องกับแซคคารี่ ทำไมพวกเขาถึงมองหาฉัน? ฉันพูดตรง ๆ ว่า “เราสามารถรอจนกว่าแซคคารี่จะกลับมาแล้วไปกัน ก็เท่านั้น” คนที่มาเชิญฉันยังคงโค้งคำนับอย่างสุภาพเมื่อเขาขัดจังหวะฉัน “คุณชอว์ มันเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของท่านแซคคารี่ ในฐานะพ่อ นายท่านเป็นห่วง เขาอยากให้คุณช่วยเก็บซองเอกสารสำคัญให้เขา” ไม่ว่าฉันจะพูดอะไร เขาก็สามารถโต้ตอบจากการตอบกลับของฉันได้ ดูเหมือนว่าพ่อของแซคคารี่ ไม่ต้องการพบฉันเป็นพิเศษหรอก เพียงเพราะพวกเขาต้องการซ่อนเอกสารสิ่งนี้จากแซคคารี่ มันต้องซับซ้อนแน่ ๆ ! ฉันมองดูไฟสลัว ๆ ตรงทางเดิน ในที่สุด ฉัน