บทที่ 273

ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองที่แซคคารี่ เขาส่ายหัวเล็กน้อยแล้วหันหน้ามองไปอีกทาง ฉันมองตาไปยังทิศทางนั้น แต่ปรากฏว่ามันไม่มีอะไรอยู่ตรงนั้นเลย ดูเหมือนว่าเขาจะจมไปกับความคิดของตัวเองอีกแล้ว หรือว่าแซคคารี่ไปเจอเรื่องร้าย ๆ มา? พอมาร์ตี้เห็นว่าฉันไม่โต้ตอบ จึงเดินไปตบไหล่แซคคารี่เบา ๆ “ทุกคนรอเราอยู่ด้านใน” เขาพูดย้ำ “ดับบุหรี่แล้วกลับกันเถอะ เราควรดื่มกันอีกหน่อยก่อนกลับนะ” “พาเธอเข้าไปก่อนเลย” แซคคารี่สั่ง คำพูดนั่นทำให้ฉันรู้สึกแย่ และไม่พอใจในตัวอีกฝ่าย ความรู้นี้มันสะสมตั้งแต่ที่เขาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เรื่องความสัมพันธ์ของเราแล้ว มากกว่านั้น เขายังปล่อยให้ฉันไปกับใครที่ไหนก็ไม่รู้ง่าย ๆ อีก ฟังจากคำพูดของมาร์ตี้ก็พอจะเดาได้ว่าต้องมีคนมากมายรออยู่ในห้อง และส่วนมากคงจะเป็นเพื่อนของแซคคารี่ที่ฉันไม่คุ้นเคยเลยซักคน ร่างสูงไม่แม้แต่ดูแล แถมยังผลักให้ฉันเผชิญหน้าสังคมแปลกหน้านี่คนเดียว แล้วก่อนหน้านี้เขาก็เรียกฉันว่า แคโรไลน์ แคโรเงียบลงพร้อมกดสายตามองต่ำ ไม่นานขาเรียวก็ก้าวตามมาร์ตี้เข้าไปในห้อง ภายในนั้นกว้างใหญ่และดูเป็นส่วนตัว มันมีโต๊ะเล่นเกมส์ โต๊ะสนุกเกอร์ บริเวณที่นั่งดื่มชา แ