บทที่ 265
ฉันจูบเขาอีกครั้งอย่างดูดดื่ม
เขาเลิกคิ้วแล้วถามว่า “เธอไม่อยากกลับเข้าห้องเหรอ?”
ฉันกอดเขาแน่นและไม่ยอมปล่อย
“รหัสผ่านประตูคือ 9977”
แซคคารี่ปล่อยมือข้างหนึ่งเพื่อป้อนรหัสผ่าน จากนั้น เขาก็อุ้มฉันเข้าไปในห้อง เมื่อฉันคิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น เขาก็เดินเข้าไปในห้องนอน เขาจับเสื้อถอดทิ้งไว้แล้วเขาไปอาบน้ำ
ลึกลงไปในใจ ฉันรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย บังเอิญในเวลานั้น ยาราส่งข้อความมาหาฉัน
ยารา: “ฉันเพิ่งถึงบ้าน พี่บอกว่าเธอช่วยฉันไว้ แคโรไลน์ ขอบคุณนะ เธอจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันไปตลอดชีวิต”
เธอเป็นเพียงเด็กอายุ 17 ปี แต่วิธีการพูดของเธอดูเชยมาก จู่ ๆ ฉันจำได้ว่าแลนซ์บอกว่าเขาเป็นหนี้บางอย่างกับยารา
เขาเป็นหนี้อะไรยารานะ?
ฉันส่งคำตอบพร้อมคำถาม
แคโรไลน์: “เธอเคยติดต่อกับแลนซ์มาก่อนหรือไม่? แลนซ์บอกฉันว่าเขาเป็นหนี้เธออยู่ตอนนี้”
ไม่นานหลังจากนั้น ยาราก็ตอบกลับด้วยข้อความเสียง
“ไม่นะ เราพบกันเพียงครั้งเดียวในญี่ปุ่น” เธออธิบาย “มีความขัดแย้งกันอยู่บ้าง แต่ตอนนี้แก้ไขได้หมดแล้ว ดังนั้นอย่าไปสนใจ!”
เสียงของยารานั้นอ่อนหวานและดูอ่อนเยาว์ แต่เธอมีน้ำเสียงที่ไม่แยแสเล็กน้อย ราวกับว่าเธอไ
Locked chapters
Download the Webfic App to unlock even more exciting content
Turn on the phone camera to scan directly, or copy the link and open it in your mobile browser
Click to copy link