บทที่ 265

ฉันจูบเขาอีกครั้งอย่างดูดดื่ม เขาเลิกคิ้วแล้วถามว่า “เธอไม่อยากกลับเข้าห้องเหรอ?” ฉันกอดเขาแน่นและไม่ยอมปล่อย “รหัสผ่านประตูคือ 9977” แซคคารี่ปล่อยมือข้างหนึ่งเพื่อป้อนรหัสผ่าน จากนั้น เขาก็อุ้มฉันเข้าไปในห้อง เมื่อฉันคิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น เขาก็เดินเข้าไปในห้องนอน เขาจับเสื้อถอดทิ้งไว้แล้วเขาไปอาบน้ำ ลึกลงไปในใจ ฉันรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย บังเอิญในเวลานั้น ยาราส่งข้อความมาหาฉัน ยารา: “ฉันเพิ่งถึงบ้าน พี่บอกว่าเธอช่วยฉันไว้ แคโรไลน์ ขอบคุณนะ เธอจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันไปตลอดชีวิต” เธอเป็นเพียงเด็กอายุ 17 ปี แต่วิธีการพูดของเธอดูเชยมาก จู่ ๆ ฉันจำได้ว่าแลนซ์บอกว่าเขาเป็นหนี้บางอย่างกับยารา เขาเป็นหนี้อะไรยารานะ? ฉันส่งคำตอบพร้อมคำถาม แคโรไลน์: “เธอเคยติดต่อกับแลนซ์มาก่อนหรือไม่? แลนซ์บอกฉันว่าเขาเป็นหนี้เธออยู่ตอนนี้” ไม่นานหลังจากนั้น ยาราก็ตอบกลับด้วยข้อความเสียง “ไม่นะ เราพบกันเพียงครั้งเดียวในญี่ปุ่น” เธออธิบาย “มีความขัดแย้งกันอยู่บ้าง แต่ตอนนี้แก้ไขได้หมดแล้ว ดังนั้นอย่าไปสนใจ!” เสียงของยารานั้นอ่อนหวานและดูอ่อนเยาว์ แต่เธอมีน้ำเสียงที่ไม่แยแสเล็กน้อย ราวกับว่าเธอไ