บทที่ 263

“ไปหาเลขาแยร์ซะแล้วรับบทลงโทษด้วยตัวนายเอง” ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมแซคคารี่ถึงต้องการลงโทษโจชัวร์ ท้ายที่สุด คุณก็แค่ต่อสู้เพื่อเขา ฉันรีบหยุดเขาอย่างเร่งรีบ “พี่คะ โจชัวร์แค่อยากให้ฉัน…” ฉันพูดไม่จบ ความจริง ฉันก็อยากโทษโจชัวร์เหมือนกัน แต่มันไม่จำเป็นถึงกับต้องลงโทษเขา อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขาสั่งลงโทษ แปลว่าเขาต้องได้ยินการสนทนาของเรา ... ในตอนนั้น ฉันรู้สึกสิ้นหวัง ฉันไม่แน่ใจมากว่าฉันควรเผชิญหน้ากับแซคคารี่อย่างไร ฉันรู้สึกอับอายมากตั้งแต่รู้สึกว่าฉันทำผิดต่อเขา แซคคารี่นิ่งเงียบ โจชัวร์ไม่กล้าที่จะอยู่ต่อไปและโบกมือลาอย่างรวดเร็ว “ผมจะไปหาเลขาแยร์ ผมจะไปหาเขาตอนนี้!” เขายิ้ม โจชัวร์ออกจากโรงรถอย่างรวดเร็ว แซคคารี่ก้มลงแล้วอุ้มฉันขึ้นจากพื้น ฉันนั่งยอง ๆ อยู่นาน ขาของฉันชา และฉันไม่สามารถยืนได้อย่างมั่นคง ดังนั้นฉันจึงต้องจับแขนของแซคคารี่เอาไว้ “ทำไมวันนี้คุณถึงกลับมา?” ฉันถาม “โจชัวร์โทรมา และบอกว่าเธอกำลังช่วยกู้ภัยอยู่ในทะเล ฉันเป็นห่วงเธอ ดังนั้นฉันจึงกลับมาที่เมืองถงก่อนหน้านี้” ทันใดนั้น แซคคารี่ก็อุ้มฉันเหมือนเจ้าหญิง และเดินไปยังลิฟต์ที่คับแคบและมีขนาดเล็ก ฉันรู