บทที่ 261

เขาฮึมฮัมแล้วพูดเบา ๆ “คุณไม่อยากให้ผมไปเหรอ?” “คุณจะปล่อยฉันไปได้หรือยัง?” ฉันถามด้วยความลำบากใจ “เมื่อไหรคุณจะออกไปจากแซคคารี่” “ฉันจะไม่…” ดิกสันหันกลับมาและขัดจังหวะฉัน สายตาของเขาเย็นชาขณะที่เขาเยาะเย้ย “คุณเคยบอกว่าจะไม่ทิ้งผมไป แคโร เราเคยมีความรู้สึกดี ๆ ต่อกันเหมือนกับตอนนี้ที่คุณอยู่กับแซคคารี่ “ผมได้วางแผนสำหรับชีวิตของเราด้วยกันแล้ว ผมจะปล่อยให้คุณอยู่คนเดียวได้อย่างไร?” เขาเตือน ผมของเขายังเปียกและยุ่งอยู่บนหน้าผากของเขา จากนั้นฉันอยากจะพูดตอบเขากลับไป แต่จู่ ๆ เขาก็ยิ้มชั่วร้าย “ผมจะไม่ทำร้ายคุณ ผมจะไม่มีวันปล่อยคุณไปง่าย ๆ ตลอดชีวิต” เขายิ้มเยาะ ใจฉันสั่นเมื่อได้ยินเขา อดีตระหว่างดิกสันกับฉัน…เราไม่ได้มีความทรงจำดี ๆ ร่วมกันมากมาย แต่เขาก็ดีกับฉัน ฉันเคยรักเขาจนถึงจุดที่ต่ำต้อยและฉันสูญเสียความเป็นตัวเอง ตอนนั้นเขาคือคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของฉัน แต่เราจบลงในสถานการณ์เช่นนี้ ฉันเป็นหนี้อะไรกับเขาหรือเปล่า?! สำหรับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของฉัน ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเขา เขาเป็นคนที่ทำผิดต่อฉัน อย่างไรก็ตาม มันไม่มีเหตุผลที่จะไล่ตามว่าใครถูกหรือผิดอีกต่อไป ที่สำค