บทที่ 259

ฉันยังไม่ชัดเจนว่าทำไมเหมือนเห็นโจชัวร์อยู่แถว ๆ นั้น ยิ่งไปกว่านั้น ฉันก็ไม่ชัดเจนว่าดิกสัน และคนอื่น ๆ ตกลงไปในทะเลได้อย่างไร ราวกับว่าพี่น้องถูกกำหนดเป้าหมายอย่างตั้งใจ สิบนาทีต่อมาในที่สุด เราก็มาถึงเกาะที่แสดงบนแผนที่จีพีเอส เราหยุดเรือยอทช์ที่ริมทะเลและเดินขึ้นฝั่งท่ามกลางน้ำทะเลที่เย็นยะเยือก เราเดินเป็นวงกลมรอบเกาะและในที่สุดก็พบทั้งสามคน ยารานอนลงบนพื้นทรายอย่างระมัดระวัง ในขณะเดียวกัน ทั้งดิกสัน และแลนซ์ก็นั่งอยู่บนชายหาดอย่างเงียบ ๆ ฉันเดินไปถามอย่างเป็นห่วงว่า “พวกคุณโอเคไหม?” แม้ว่าพวกเขาทั้งสามคนจะเปียกโชก แต่ก็ไม่มีอาการบาดเจ็บ ยาราสวมเสื้อสูทของแลนซ์ เมื่อเธอเห็นเรา เธอก็รีบถอดเสื้อคลุมนั้นแล้วเข้ามากอดนาธาน นาธานโอบกอดเธอแน่น เขาถามอย่างห่วงใยว่า “น้องหนาวไหม?” ยาราพยักหน้า “หนาวมาก” นาธานกำลังจะถอดเสื้อคลุมของเขาเมื่อเขารู้ว่าเขาส่งต่อให้ลอเรนไปแล้ว เขาต้องถอดเสื้อข้างในออกแทน เขาคลุมเสื้อของยาราและอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน ขณะที่ลอเรนรีบเดินไปหาแลนซ์และกอดเขา การแสดงออกของแลนซ์ไม่สนใจใครขณะที่เขาตบไหล่ของลอเรนเบา ๆ และปลอบโยนเธอ “พี่ไม่เป็นไร” “พี่ แต่ฉันเป็นห