บทที่ 239

พ่อบ้านชราพยักหน้าอย่างตื่นเต้น จากนั้นเขียนคำอื่นลงในฝ่ามือของฉัน ฉันจำมันได้อย่างรวดเร็ว เมือง เมืองนีมส์ ฉันถามเขา ด้วยความสับสนว่า “คุณต้องการให้ฉันไปที่เมืองนีมส์งั้นเหรอ?” พ่อบ้านชราพยักหน้า จากนั้นเขียนคำอื่นลงในฝ่ามือของฉัน ฉันใช้เวลาสักพักกว่าจะรู้ตัวว่ามันคือคำว่า “สมิธ” ฉันไม่เข้าใจว่าสมิธหมายถึงอะไร และพ่อบ้านชราก็ไม่สามารถอธิบายได้เช่นกัน ฉันออกจากโรงพยาบาลไปด้วยความผิดหวัง ฉันยืนอยู่ข้างประตูหลักของโรงพยาบาล จ้องมองพระอาทิตย์ที่กำลังตกดิน ฉันครุ่นคิดถึงสิ่งที่หาคำตอบไม่ได้อย่างไร้ประโยชน์เป็นเวลานานและต่อจากนั้นจนกระทั่งเสียงอันอ่อนโยน ทำให้ความคิดของฉันหยุดชะงัก “สวัสดี คุณชอว์ ฉันชื่อ โนเอล ชิค” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉันก็เงยหน้าขึ้นมองด้วยความอยากรู้อยากเห็น ผู้หญิงที่สวมชุดราตรีปรากฏตัวต่อหน้าฉัน เธอดูสง่างามและยิ้มจาง ๆ เช่นเดียวกับสาวไฮโซทั่วไป เธอเป็นผู้หญิงที่ฉันพบระหว่างทาง ขณะที่แซคคารี่พาฉันเดินผ่านลานบ้านของครอบครัวชิค ในคืนที่ฝนตก เธอสวมกำไลมรกตแบบเดียวกัน รอบข้อมือดูสง่างามและเจียมเนื้อเจียมตัวเป็นพิเศษ เธออยู่กับชิคและเป็นสมาชิกอีกคนหนึ่งของครอบครัวช