บทที่ 221

“ปล่อยฉัน” ฉันกดเสียงต่ำ แซคคารี่ทำนิ่งไม่ได้ยิน แต่ฉันบอกได้เลยว่าเขาไม่ได้หลับหรอก และนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกหงุดหงิดในตัวอีกฝ่ายแบบนี้ “ปล่อยฉันไป แล้วฉันจะไม่กวนคุณหรือเรียกร้องอะไรอีก!” แคโรไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะเป็นคนที่ไร้เยื้อใยขนาดนี้ แต่ถ้าไม่ยอมพูดให้เคลียร์ อีกฝ่ายคงไม่ยอมปล่อยไปเป็นแน่ ในที่สุดร่างสูงก็ลืมตาขึ้นมา ก่อนเอ่ย “ปล่อยเธอไป” เสียงเข้มพูดเชิงไม่ใส่ใจ ฉันเบื่อที่จะทนกับนิสัยแบบนี้ของเขาอีกต่อไปแล้ว มือเรียวยื่นส่งกระเป๋าคืนไป พลันหันหลังเดินออกมาทันที หวังว่าเราคงไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีกแล้ว มันรู้สึกแย่และผิดหวังทุกครั้งที่เขาเมินเฉยใส่กัน ไร้จิตใจสิ้นดี ร่างบางเดินทางออกจากคฤหาสน์ตระกูลชิคกลับไปยังคอนโดของตัวเอง ซักพักยาราก็โทรเข้ามา “ฉันกำลังจะเดินทางเที่ยวรอบโลกแล้วนะ คงอีกนานกว่าจะกลับมาที่เมืองถง” เธอพูดอย่างร่าเริง “ฉันเอารถเธอไปจอดคืนไว้ที่หน้าผับแล้วนะ” และเธอก็วางสายไป ฉันไปที่ผับด้วยอารมณ์บูดบึ้ง แล้วขับรถของตัวเองออกมา พลางติดต่อขอคืนห้องเช่าที่คอนโด ทว่าจู่ ๆ เรื่องของเอเลนก็ปรากฏเข้ามาในหัว ไม่นานแคโรก็ตัดสินใจไปหาเธอ เมื่อฉันไปถึงที่พักข