บทที่ 209

ฉันรับยาจีนและบินกลับไปที่เมืองถง เป็นเวลาเย็นแล้วตามเวลาที่ฉันกลับบ้าน ฉันต้มน้ำและเตรียมถ้วยยาอย่างเร่งรีบ มันไม่สำคัญว่ามันจะได้ผลหรือไม่ มันยังคงเป็นความหวัง ฉันได้รับโทรศัพท์จากนาธานหลังจากดื่มยาเสร็จ เราแลกเบอร์กันครั้งสุดท้ายที่เจอกัน “ว่าไง?” ฉันตอบ “คุณชอว์ มาเล่นเกมส์กัน!” น้ำเสียงของนาธานเหยียดหยาม “มีอะไรให้เล่นตอนดึก?” ฉันอยู่ไม่สุขกับถ้วยในมือ “รถแข่ง มาเป็นกรรมการของเรา!” ฉันอยากจะปฏิเสธเขา แต่เนื่องจากฌอนแนะนำให้เรารู้จักกัน ฉันจะปฏิเสธเจตนาดีของนาธานอย่างหยาบคายได้ยังไง นอกจากนี้ ฉันไม่มีอะไรทำในขณะนี้ ฉันเอากุญแจรถของฉันและไปที่โรงรถ ฉันเลือกรถสปอร์ตระดับแนวหน้าเพื่อขับไปยังจุดนัดพบ เมื่อฉันไปถึง ฉันเห็นเพียงหญิงสาวในเสื้อแจ็คเก็ตสีดำนั่งอยู่ริมถนน ฉันจำเธอได้ ฉันคิดว่าเธอชื่อยารา น้องสาวของนาธาน ฉันเข้าไปหาเธอและสังเกตว่าเธอสวมหูฟังขณะฟังเพลงดนตรีเปียโน เพลงนั้นคือชื่อ แลนซ์ เกร็ก ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ของเธออย่างน่าประทับใจ ฉันนั่งข้างเธอ “คุณชอบแลนซ์ไหม?” ฉันยิ้ม เมื่อได้ยินเสียง ยาราก็ถอดหูฟังออกและมองฉัน “ฉันไม่ชอบเขา” เธอส่ายหัวและปฏิเสธ “ฉันรู้ส