บทที่ 204

หลังจากถูกลักพาตัวไปตามท้องถนนในเฮลซิงกิ ฉันไม่เคยกลัวเลยเพราะมีชายผู้มีอำนาจคอยดูแลฉันอยู่เสมอ เขาจะมาช่วยเหลือฉันและปกป้องฉันเสมอ เขาจ้องมองฉันอย่างใจเย็นและขยับริมฝีปากอย่างเงียบ ๆ “อย่ากลัวไปเลย” ฉันเชื่อว่าแซคคารี่จะสามารถช่วยฉันได้ ดังนั้นฉันจึงไม่กลัวเลย คนที่ปิดปากของฉันได้ปล่อยฉันและผลักฉันเข้าไปในรถ จากนั้นเขาก็ไปนั่งที่เบาะคนขับ เมื่อรถกำลังจะเคลื่อนออก มีผู้ชายหลายคนเปิดประตูและกระโดดเข้าไป แต่ละคนมีกระเป๋าเดินทางอยู่ในมือ พวกเขาเปิดมันทันทีที่เข้าไปในรถ เป็นชิ้นส่วนอาวุธทั้งหมด ฉันอยู่กับใครเนี่ย? พวกเขาเป็นศัตรูของแซคคารี่หรือไม่?! หลังจากตัดสินสถานการณ์แล้วพวกเขาน่าจะเป็นศัตรูของแซคคารี่ ฉันเพิ่งได้ยินเขาพูดชื่อแซคคารี่ ฉันหันหัวไปและมองออกไปนอกหน้าต่างรถ แซคคารี่รีบหันหน้าหนีและหายไปในฝูงชน ฉันไม่รู้ว่าเขาวางแผนจะทำอะไร แต่ฉันเชื่อว่าเขาจะไม่ทอดทิ้งฉัน ในขณะนั้นใจของฉันสงบลงเพราะฉันไว้ใจแซคคารี่ทุกอย่าง ชายชาวต่างชาติในรถเริ่มประกอบอาวุธ เมื่อรถขับออกจากเมือง ฉันได้ยินพวกเขาพูดเป็นภาษาอังกฤษว่า “ถ้าเขาไม่ตายคราวนี้ เราก็จะตาย” “คราวนี้เขาอยู่คนเดี