บทที่ 18

“เราทั้งคู่ควรคิดซะว่า ช่วงเวลาที่เราเคยคบกันมันไม่เคยเกิดขึ้นจริงดีไหม?” นี่เขาต้องการที่จะจบทุกอย่างสินะ แม้กระทั่งคำพูดของเขาตอนนี้ยังดูปลอมสำหรับฉัน ฉันได้แต่ยิ้มอย่างจำยอม ก่อนเอ่ย “อืม นั้นแหละที่ฉันต้องการ” “แคโรไลน์ ที่ผมยอมหย่ากับคุณนั้นเป็นเพราะว่าผมติดค้างเกวนเรื่องการแต่งงานมาตลอด และผมอยากจะชดเชยให้กับเธอ ผมไม่ได้ต้องการทำร้ายคุณ เพราะฉะนั้นผมขอโทษ ติดต่อผมได้ตลอดถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือ” “ดูเหมือนว่าคุณจะยังมีเยื้อใยให้ภรรยาเก่านะ” ฉันพูดยิ้มเยาะ ก่อนบอกเขากลับไป “คุณไม่จำเป็นต้องเสียใจอะไรทั้งนั้น คุณไม่ได้รักฉัน ก็แค่นั้น คุณไม่เห็นจะต้องรู้สึกผิดอะไร อย่าบอกนะว่าคุณรู้สึกเสียใจหลังจากที่เราหย่ากัน และคุณก็เริ่มรู้สึกรักฉันฉันขึ้นมาทั้ง ๆ ที่ตอนคุณก็ยังมีใจให้เกวนอยู่! ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ ดิกสัน คุณมันน่าสมเพชจริง ๆ” ดิกสันลังเลไปชั่วขณะก่อนเอ่ยตอบ “แคโรไลน์ คุณไม่จำเป็นต้องใช้น้ำเสียงดูถูกผมขนาดนั้นก็ได้ ผมยอมรับว่าก่อนหน้านี่ผมทำไม่ดีกับคุณ แต่นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลที่คุณจะล้ำเส้นผมแบบนี้” “แล้ว ตกลงคุณต้องการอะไร?” “เกี่ยวกับเรื่องลูกของคุณ มันเป็นความผิดผมเอง…”