บทที่ 177

”คุณชอว์ เธอเรียนวิชาเอกอะไร” ทันใดนั้น เอเลน สโตน ก็ส่งคำถามกลับมาให้ฉัน ฉันตอบด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย “ฉันไม่ได้ไปโรงเรียนเลยตั้งแต่เข้ารับตำแหน่งบริษัทชอว์ตอนอายุ 14 ปี ฉันคิดว่า ... ฉันเก่งที่สุดในระดับประกาศนียบัตรมัธยมศึกษาตอนต้นที่มีใบรับรองเปียโนเกรด 10” เอเลนอุทานอย่างอิจฉา“คุณชอว์ เธอเล่นเปียโนเหรอ?” “ใช่ ฉันฝึกเปียโนมาตั้งแต่เด็ก ๆ” ฉันพูด “ถ้าอย่างนั้นเธอต้องเก่งมากแน่ ๆ” เอเลนเก่งในการสื่อสาร เธอรู้ว่าฉันอิจฉาวุฒิการศึกษาของเธอ และเธอก็ตอบกลับคำชมของฉันอย่างรวดเร็วโดยระบุว่าเธออิจฉาในทักษะการเล่นเปียโนของฉัน เป็นเรื่องที่น่ายินดีจริง ๆ ที่ได้สนทนากับเธอ ไม่มีอะไรที่รู้สึกคุยแบบผ่อนคลายได้ไปมากกว่านี้แล้ว หลังจากนั้น เราได้พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องอื่น ๆ อีกมากมายก่อนที่เราจะเข้าสู่การสนทนาทางธุรกิจ เธอเป็นคนริเริ่มพูดมันขึ้นมา “คุณชอว์ ทำไมเธอถึงอยากให้ฉันผิดสัญญานั่น?” ฉันบอกเธออย่างตรงไปตรงมาว่า “ฉันมีความอาฆาตแค้นส่วนตัวกับครอบครัวเยล” เธอไม่เข้าใจเหตุผล เธอพูดอย่างชัดเจนว่า “เอาล่ะ ตามใจเธอ ฉันจะยกเลิกเซ็นสัญญากับครอบครัวเยลในตอนบ่าย” ฉันรีบตามไป “ฉันจะชดเชยควา