บทที่ 67: คุกเขาขอร้องผม

หลังจากการปฐมพยาบาลแปดชั่วโมง ในที่สุดคุณชายฮาวเวิร์ดก็ออกจากห้องฉุกเฉินตอนตีสี่ พี่น้องสี่คนของครอบครัวฮาวเวริ์ด เข้าพบหมอและถามถึงอาการของพ่อ หมอบอกว่าการช่วยเหลือมาทันเวลาและเขาควรควรจะพักผ่อนให้เต็มที่ดี เมื่อได้ยินเช่นนั้น วิลเลี่ยมก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แววตาของความผิดหวังปรากฏบนดวงตาของชาร์ลส์ ผู้ซึ่งคาดว่าอาจารย์ฮาวเวิร์ดจะไม่ผ่านช่วงเวลานี้ไป อย่างไรก็ตามขณะที่เขาฟื้นคืนชีวิตอีกครั้ง พวกเขารออยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเวลานานและทุกคนก็เหนื่อยมาก ชาร์ลส์มองดูนาฬิกาของเขา “หนึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างช้า ๆ เนื่องจากพ่อของพวกเราพ้นอันตรายแล้ว กลับไปพักผ่อนกันได้แล้ว ให้ป้าและผู้ช่วยช่วยดูแลพ่อ พรุ่งนี้เช้าจะจัดคนใช้อีกสองสามคนมาดูแลพ่อ” ." ฟิลิปและจอร์จต่างก็พร้อมใจกัน พี่น้องทั้งสามคนก็จากไป ขณะที่วิลเลียมไม่ได้ออกไป แต่อยู่ในห้องผู้ป่วย ชาร์ลส์ตรงไปที่ลานจอดรถ  ตามด้วยน้องชายสองคนของเขา จอร์จอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา “วิลเลี่ยมทำให้ผมรู้สึกเดือดได้จริง ๆ เขากลับมาตีเสมอโดยไม่ทำอะไรให้เป็นประโยชน์ ตอนนี้พ่ออยู่ในโรงพยาบาล เขามาเร็วกว่าใครและทำตัวเหมือนกำลังแสดงละคร เขาตั้งใจจะเป็นคนแรกที่พอตื่นม