บทที่ 4: เรื่องร้ายกำลังจะมาถึง

วาเลเรียทำให้โรนัลด์ไม่พอใจกับสิ่งที่เธอพูด โรนัลด์จ้องที่เธอและพูดอย่างจริงจังว่า "วาเลเรียต่อจากนี้ไป ให้เรียกพวกเขาว่าป้าจูลี่พี่ซิสเตอร์แอชลีย์! และฉันไม่ต้องการที่จะได้ยินคำพูดหยาบคายออกจากปากของเธออีกต่อไป!" จูลี่ยังยังเสแสร้งทำเป็นอ่อนโยนและเป็นคนดีต่อหน้าโรนัลด์ เธอจึงพูดว่า "โรนัลด์ อย่าบังคับเธอถ้าเธอไม่ต้องการ แอชลีย์กับฉันทนทุกข์มาหลายปีแล้ว และสำหรับเรามันไม่เป็นอะไรเลยที่จะทนต่อไปอีกสักหน่อย ฉันรู้ว่าเธอผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากมาหลายปีแล้ว..." คำพูดของเข้าถึงความรู้สึกของของโรนัลด์อย่างดียิ่ง ในอดีตเขาประพฤติตัวเป็นคนดี เชื่อฟังนาตาลี การ์เซีย แม่ของวาเลเรีย ในที่สุดเขาก็สามารถเป็นตัวของตัวเองได้ตั้งแต่ที่นาตาลีได้จากโลกนี้ไป เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ โรนัลด์ก็จ้องไปที่วาเลเรียและพูดอย่างโกรธเคืองว่า "ไม่ว่าเธอจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม เธอต้องยอมรับความจริงที่ว่าแอชลีย์เป็นน้องสาวของเธอ และตอนนี้พ่อขอบอกให้เธอรู้ว่า อีกไม่นานพวกเขาจะมาอยู่กับเรา!" เมื่อได้ยินคำพูดของโรนัลด์ จูลี่และแอชลีย์ก็มองหน้ากันอย่างมีความสุข การย้ายเข้าไปอยู่ในวิลล่าของบราวน์คือสิ่งที่พวกเขาใฝ่ฝันมาตลอด วาเลเรียโกรธมากกับสิ่งที่โรนัลด์พูด เป็นเรื่องที่ทนไม่ได้ที่จะเห็นโรนัลด์พาหญิงผูู้เป็นชู้รักและลูกสาวนอกสมรสมาอยู่กับเธอ เธอจึงโต้กลับว่า "แม่ของหนูเป็นเจ้าของวิลล่านี้ พ่อไม่มีสิทธิ์ปล่อยให้พวกเขาเข้ามา พ่อไม่รู้สึกละอายบ้างหรือ?" สิ่งที่วาเลเรียพูดทำให้โรนัลด์โกรธมาก เขาไม่ได้คิดครุ่นคิดอีกครั้ง แล้วเขาก็ตบเข้าที่หน้าของวาเลเรีย "แกกล้าพูดกับฉันแบบนี้ได้ยังไง" วาเลเรียรู้สึกว่าใบหน้าของเธอไหม้ด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง เธอปิดหน้าและมองโรนัลด์ด้วยความไม่เชื่อ "พ่อตีหนูเหรอ? เพียงเพื่อชู้รักไร้ยางอายคนนี้หรือ?" เมื่อถูกวาเลเรียจ้องมองเขา โรนัลด์รู้สึกผิดเล็กน้อย แต่เขารู้สึกขุ่นเคือง เมื่อคิดว่าเธอทำให้เขาอับอายอย่างไร "แล้วอะไรเล่า? ทำไมฉันถึงจะตบแกไม่ได้? ฉันจะไล่แกออก ถ้าแกยังหยิ่งยะโส!" ในตอนแรก วาเลเรียมาที่นี่เพื่อเอาคืนกับแอชลีย์ โดยไม่หวังว่าจะได้เห็นความสัมพันธ์ของพ่อเธอ ที่แย่ไปกว่านั้น เธอพบว่าพ่อของเธอมีเรื่องรัก ๆ ใคร่เป็นความลับตลอดหลายปีที่ผ่านมา ไม่นานหลังจากนาตาลีถึงแก่กรรม โรนัลด์เริ่มยืนหยัดเพื่อแม่และลูกสาวที่ไร้ยางอายและทำร้ายเธอ วาเลเรียรับไม่ได้และวิ่งหนีไปทั้งน้ำตา เมื่อเห็นวาเลเรียถูกโรนัลด์ทุบตี จูลี่และแอชลีย์ก็มองหน้ากันอย่างพึงพอใจ พวกเขาคิดว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น และยังมีอีกหลายสิ่งที่จะตามมาสำหรับเธอ วาเลเรียคร่ำครวญอย่างเศร้าใจเมื่อเดินไปตามถนน เป็นที่สนใจของผู้สัญจรไปมา รถลิมูซีนขับมาอย่างช้าช้า และผู้คุ้มกันที่ขับรถลิมูซีนรู้สึกประหลาดใจที่เห็นวาเลเรียร้องไห้อยู่บนถนน "นายน้อยวิลเลียม ดูสิ ผู้หญิงคนนั้นเมื่อคืนนี้ไม่ใช่เหรอ?" เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชายสูงศักดิ์ที่นั่งเบาะหลังก็ลืมตาขึ้นและมองไป เมื่อเขาสังเกตเห็นวาเลเรียกำลังน้ำตาซึม เขาขมวดคิ้วและสั่งให้คนขับหยุดรถ ผ้าเช็ดหน้าสีขาวถูกยื่นไปให้ วาเลเรีย เมื่อเธอร้องไห้ออกมาที่ถนน เธอลืมตาทั้งน้ำตาและพบว่าชายที่นอนกับเธอเมื่อคืนก่อน กำลังมองดูเธออย่างประชดประชันพร้อมผ้าเช็ดหน้าในมือของเขา เมื่อรู้ว่าเธอกำลังเผชิญหน้ากับแมงดาสกปรกอีกครั้ง วาเลเรียก็รู้สึกหงุดหงิดและตะคอก "ออกไปให้พ้นทางของฉัน!" อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นแกล้วทำเป็นไม่ได้ยินต่อการดุของเธอและเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้วาเลเรีย เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนมาก "เกิดอะไรขึ้น?" "ไม่ใช่เรื่องของคุณ!" วาเลเรียคว้าผ้าเช็ดหน้าโยนลงบนพื้นแล้ววิ่งหนีด้วยน้ำตา บอดี้การ์ดเป็นกังวลมาก เมื่อเห็นสิ่งที่วาเลเรียทำกับเจ้านายของเขา ดังนั้นเขาจึงลงจากรถและเดินไปหาวิลเลียม "นายน้อย…" วิลเลียมไม่ได้โกรธเลย เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นอย่างใจเย็นและสั่งบอดี้การ์ด "ไปที่บริษัท!"